62
" N-am încotro: orice-aș face, mie-mi plac întotdeauna extremele. În materie de ființe, nu agreez decât animalele și plantele desăvârșite, decât pe aceia care-și fac cinstit treaba, fără să priceapă altceva, fără să se vânture de ici-colo, pălăvrăgind și urmărindu-și ambițiile, sau geniul adevărat, sufletul măreț, eroul uriaș și solitar ca un munte de noapte. "
― Giovanni Papini , Un uomo finito
74
" El cielo es una injuria perpetua e insoportable. Las estrellas no me conocen y yo no podré nunca hacer nada de ellas ni contra ellas. Cuando he sabido a cuántos millares de años de luz distan de mí, y cuántos siglos emplea su claridad para llegar a la Tierra, no he hecho más que dar forma aritmética a mi rabia.
Yo siento el cielo como algo extraño, remoto, esto es, enemigo. Los cometas que, sin un objeto razonable, arrastran su cola por el infinito, no me dicen nada que me consuele. Las nebulosas, amontonamientos confusos de polvo cósmico, me exasperan como todas las cosas informes no terminadas. En lo que se refiere a los planetas y a los satélites, aduladores extintos que dan vueltas para obtener la limosna de un poco de luz, me causan repugnancia y despecho. "
― Giovanni Papini , Gog