Home > Author >

 QUOTES

2 " उत्सव

तुम क्या कभी श्मशान गई हो अवंतिका? क्या बताऊँ तुम्हें!
ओह वह कैसा उत्सव है, कैसा आनंद, न देखो तो समझ नहीं पाओगी—
पंचांग में नहीं ढूँढ़ पाओगी ऐसा उत्सव है यह
कॉफ़ी के घूँट लेता हूँ
अग्नि को घेर जींस-धोती-पतलून-बनियान व्यस्त हैं अविराम
मद्धिम अग्नि कर रही है तेज नृत्य आनंदित होकर, धुएँ का वाद्य-यंत्र
सुन कर जो लोग अश्रुपूरित आँखों से शामिल होने आए हैं उनकी भी मौज़
अंततः शेयर बाज़ार में क्या चढ़ा क्या गिरा, फिर टैक्सी
पकड़ सामान्य निरामिष ख़रीददारी पुरोहित की दी हुई सूची अनुसार—
चलना श्मशान काँधे पर सबसे सस्ते पलंग पर सोकर लिपस्टिक लगाकर
ले जाएँगे एक दिन सभी प्रेमी मिल काँधे के ऊपर डार्लिंग… "

, Selected Poems

3 " :Öleceğim, öleceğim, öleceğim
:Derim, ateşten bir coşku içinde
:Nereye gideceğim, ne yapacağım bilmiyorum; hastayım
:Sanat’ın her türlüsüne tekmeyi basıp, Shubha’ya ulaşacağım,
:Shubha, bana izin ver, gidip yaşayayım pelerinli kavununda
:Safran perdeyi mahveden karanlığın dağılan gölgesinde,
:Diğer çapaları topladıktan sonra, son çapa da beni terk ediyor
:Artık dayanamıyorum, milyonlarca cam kırığı korteksimi yırtıyor,
:Biliyorum, Shubha, rahmini aç, bana barışı getir
:Her bir damar, kalbe gözyaşı taşıyor,
:Beynin bulaşıcı taşları, sonsuz hastalık dışında bozuluyor
:Anne, beni neden bir iskelet şeklinde doğurmadın?
:Bir milyar ışık yılı boyunca gidip, Tanrı’nın kıçını öpebilirdim
:Ama şimdi hiçbir şey beni memnun etmiyor, hiçbir şey kulağa iyi gelmiyor
:Bir öpücükten fazlasıyla midem bulanıyor
:Cinsel birleşme sırasında kadınları unuttum ve ilham perime döndüm
:Güneş renkli idrar torbasının içine,
:Tüm bu olan biten ne bilmiyorum ama hepsi oluyor işte,
:Her şeyi yıkıp paramparça edeceğim
:Açlığıma Shubha’yı çizip, onu yükselteceğim
:Oh Malay
:Kolkata ıslak ve kaygan organlar korteji gibi bugün,
:Ama ben şimdi, bir başıma ne yapacağımı bilmiyorum
:Hatırlama gücüm sararıp soldu,
:Bırak da ölümün karşısına tek başıma çıkayım,
:Cinsel birleşmeyi ve ölümü öğrenmek zorunda değildim
:İşedikten sonra son damlayı dökme sorumluluğunu öğrenmek zorunda değildim
:Gidip, karanlıkta Shubha’nın yanına uzanmak zorunda değildim
:Nandita’nın göğsüne uzanırken, Fransız derisinin kullanılışını öğrenmek zorunda değildim
:Gerçi, Aleya’nın taze çingülü rahminin sağlıklı ruhunu istedim
:Nihayet beynimdeki tufanın ilticasına teslim oldum
:Neden hala yaşamak istediğimi anlayamıyorum
:Sefih Sabarna-Choudhury soyumu düşünüyorum
:Yeni ve farklı bir şeyler yapmak zorundayım
:İzin ver, son bir kez Shubha’nın göğsü kadar yumuşak yatağımda uyuyayım,
:Şimdi, doğduğum dakikanın keskin parlaklığını hatırlıyorum
:Vefat etmeden önce kendi ölümümü görmek istiyorum
:Dünyanın Malay Roychoudhury ile yapabileceği hiçbir şey yok,
:Shubha, izin ver birkaç dakikalığına zorlu, gümüşi rahminde uyuyayım
:Bana barışı getir, Shubha, bırak huzura sahip olayım
:İzin ver, iskeletim, günahım senin mevsimsel kan akışınla yeniden yıkansın
:İzin ver, dölyatağında kendi spermimle kendimi yaratayım
:Başka ana-babaya sahip olsaydım böyle olur muydum?
:Bambaşka bir spermle ben Malay olabilir miydim?
:Babamın başka bir kadınının rahminde ben Malay olabilir miydim?
:Shubha olmasaydı, kendimden, tıpkı ölü erkek kardeşim gibi profesyonel bir centilmen yaratabilir miydim?
:Cevaplar… bırak birileri bunları cevaplasın,
:Shubha, ah Shubha
:İzin ver de dünyaya senin şeffaf kızlık zarından bakayım
:Yeniden yeşil şiltenin üzerine gel
:Katot ışınlarının, mıknatıs görkemliğinin samimiyeti ile emilmesi gibi
:1956’nın nihai karar mektubunu hatırlıyorum,
:Klitorisinin çevresi aynı zamanda kurnazca süslenmiş
:Güzel kaburga-yıkıcı kökler göğsüne doğru azalıyordu,
:Aptal ilişkiler, anlamsız ilgisizliğin geçitinde şişirildi
:Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaah
:Ölüp ölmeyeceğimi bilmiyorum
:Sefahat, kalbin ayrıntıcı tahammülsüzlüğünde gürlüyordu
:Bozup yok edeceğim
:Hepsini, sanat uğruna parçalara ayıracağım,
:Şiir için intihardan başka bir yol yok
:Shubha,
:İzin ver, ezelden beri kendine hakim olamayan vajinanın dudaklarına gireyim
:Acısız çaba absürdlüğüne, "

, Poems of Malay Roychoudhury

5 " অবন্তিকা বানুর জন্য প্রেমের কবিতা
অবন্তিকা বানু, রাষ্ট্রের দিকে তোলা তর্জনী থেকে
যে স্ফূলিঙ্গ ছড়িয়ে দিলি তুই
দেখেছিস, বোরখা থেকে বেরিয়ে এসেছেন বুড়ি আর তরুণীরা
মাথায় হিজাবঘোমটা অবন্তিকাবানু
প্রান্তকে টেনে এনে মেইনস্ট্রিমে মিলিয়ে-মিশিয়ে দিলি
এই বদল একদিনের নয়
এমনকি শুধুই বদল নয় তোর ওই তর্জনী তোলা
ভেতরে-ভেতরে ভয়ংকর ওলোটপালোট করে দিলি
তোর দেখাদেখি হিজাবঘোমটা ফেলে হাজার তরুণী
রাষ্ট্রের দিকে ওঠাচ্ছে তর্জনী
হয়তো তুই শুধু ছবি হয়ে থেকে যাবি কৌম-আয়নায়
কিন্তু ওই তর্জনী তোলা ভুলবে না কেউ
সশস্ত্র পুরুষদের তোর ধমকানি এবং হুঁশিয়ারি
আমার আশিতম জন্মদিনে সবচেয়ে দামি উপহার "

, প্রিয় পচিশ - কবিতার বই

10 " నేను బొడ్డుపై ముదురు మందపాటి పిచ్‌లో థడ్-కిక్ పొందుతాను మరియు దొర్లిపోతాను
వినయపూర్వకంగా ఉండటానికి తడిగా ఉన్న ఫ్లోర్ షాక్‌పై వెనుక భాగంలో కట్టిన చేతులు
నేను స్పిన్ చేస్తే ముఖం కళ్ళపై లైట్లు మెరుస్తాయి
అప్పుడు లైట్లు గడ్డం మీద బూట్ లేదా రెండు కఠినంగా ఉంటాయి
నేను రక్తం చుక్కలు అనుభూతి చెందుతున్నాను మరియు పెదవులను నత్తలో నొక్కండి
కాంతి అలల మీద ఆన్ మరియు ఆఫ్ మరియు ఆన్ మరియు ఆఫ్ మెరిసిపోతుంది
ఒక వేడి మెటల్ రాడ్ మాంసం వెచ్చగా స్నిప్ చేయడానికి కఠినమైన రొమ్మును వెదజల్లుతుంది
సన్నని ఒక క్రూరమైన సమూహాన్ని కుట్టడంలో లైట్లు హేమ్
ఎర్రటి కళ్ళు గుడ్డిగా మూసుకుపోతాయి నా దృష్టి క్షీణిస్తుంది
ఎలిప్టిక్ నోడ్లో భయంకరమైన రౌట్లో తుది బ్లాక్అవుట్
ఫైట్‌బ్యాక్ కోడ్‌గా హిట్‌ను ఎదుర్కోవటానికి నా గ్రిట్‌ను సిద్ధం చేస్తున్నాను. "

, Selected Poems

13 " ನಿಮ್ಮ ನಾಲಿಗೆಯಿಂದ ನೀವು ನನ್ನ ಬೆವರುವಿಕೆಯನ್ನು ಮುಟ್ಟಿದ್ದೀರಿ
ಅಬೋಂಟಿಕಾ, ಮತ್ತು ಹೇಳಿದ್ದು, ‘ಆಹ್ ಉಪ್ಪು ಸೌಂದರ್ಯ
ಹೃದಯದ ಹೃದಯ… ಪುರುಷತ್ವದ ಪರಿಮಳ… ’
ಆ ದಿನ, ಪೊಲೀಸ್ ಕಸ್ಟಡಿಯಿಂದ ನ್ಯಾಯಾಲಯದವರೆಗೆ
ಹಗ್ಗವನ್ನು ನನ್ನ ಸೊಂಟಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟಿ ಕೈಕವಚ
ನಾನು ಕೊಲೆಗಾರರ ಹುಡ್ಲಮ್ಗಳೊಂದಿಗೆ ನಡೆದಿದ್ದೇನೆ;
ರಸ್ತೆಯ ಎರಡೂ ಬದಿಗಳಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಸ್ ಪ್ರೀತಿಯ ಗುಂಪು.

ದ್ರೋಹಿಗಳು, ಯಾರು ಸ್ವಯಂಪ್ರೇರಿತರಾಗಿದ್ದಾರೆ
ನನ್ನ ವಿರುದ್ಧ ಸಾಕ್ಷಿ ಹೇಳಲು ನ್ಯಾಯಾಲಯ, ಯಾವಾಗ ಎಂದು ಹೇಳಿದರು
ಅವರು ಸಾಕ್ಷಿ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಿಂದ ಕೆಳಗಿಳಿದು, ‘ಇಲ್ಲ,
ಬೆವರು ಸಿಹಿಯಾಗಿತ್ತು ಮತ್ತು ಉಪ್ಪಾಗಿರಲಿಲ್ಲ; ಹೀಗೆ
ವಿಶ್ವಾಸಘಾತುಕತನದ ಯಾವುದೇ ಪ್ರಶ್ನೆ ಉದ್ಭವಿಸುವುದಿಲ್ಲ-
ಮತ್ತು ದ್ರೋಹಿಗಳು ಎಂದು ಗುರುತಿಸಬಾರದು. "

, Selected Poems

19 " Oh I'll die I'll die I'll die
My skin is in blazing furore
I do not know what I'll do where I'll go oh I am sick
I'll kick all Arts in the butt and go away Shubha
Shubha let me go and live in your cloaked melon
In the unfastened shadow of dark destroyed saffron curtain
The last anchor is leaving me after I got the other anchors lifted
I can't resist anymore, a million glass panes are breaking in my cortex
I know, Shubha, spread out your matrix, give me peace
Each vein is carrying a stream of tears up to the heart
Brain's contagious flints are decomposing out of eternal sickness
other why didn't you give me birth in the form of a skeleton
I'd have gone two billion light years and kissed God's ass
But nothing pleases me nothing sounds well
I feel nauseated with more than a single kiss
I've forgotten women during copulation and returned to the Muse
In to the sun-coloured bladder
I do not know what these happenings are but they are occurring within me
I'll destroy and shatter everything
draw and elevate Shubha in to my hunger
Shubha will have to be given
Oh Malay
Kolkata seems to be a procession of wet and slippery organs today
But i do not know what I'll do now with my own self
My power of recollection is withering away
Let me ascend alone toward death
I haven't had to learn copulation and dying
I haven't had to learn the responsibility of shedding the last drops
after urination
Haven't had to learn to go and lie beside Shubha in the darkness
Have not had to learn the usage of French leather
while lying on Nandita's bosom
Though I wanted the healthy spirit of Aleya's
fresh China-rose matrix
Yet I submitted to the refuge of my brain's cataclysm
I am failing to understand why I still want to live
I am thinking of my debauched Sabarna-Choudhury ancestors
I'll have to do something different and new
Let me sleep for the last time on a bed soft as the skin of
Shubha's bosom
I remember now the sharp-edged radiance of the moment I was born
I want to see my own death before passing away
The world had nothing to do with Malay Roychoudhury
Shubha let me sleep for a few moments in your
violent silvery uterus
Give me peace, Shubha, let me have peace
Let my sin-driven skeleton be washed anew in your seasonal bloodstream
Let me create myself in your womb with my own sperm
Would I have been like this if I had different parents?
Was Malay alias me possible from an absolutely different sperm?
Would I have been Malay in the womb of other women of my father?
Would I have made a professional gentleman of me
like my dead brother without Shubha?
Oh, answer, let somebody answer these
Shubha, ah Shubha
Let me see the earth through your cellophane hymen
Come back on the green mattress again
As cathode rays are sucked up with the warmth of a magnet's brilliance
I remember the letter of the final decision of 1956
The surroundings of your clitoris were being embellished
with coon at that time
Fine rib-smashing roots were descending in to your bosom
Stupid relationship inflated in the bypass of senseless neglect
Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah
I do not know whether I am going to die
Squandering was roaring within heart's exhaustive impatience
I'll disrupt and destroy
I'll split all in to pieces for the sake of Art
There isn't any other way out for Poetry except suicide
Shubha
Let me enter in to the immemorial incontinence of your labia majora
In to the absurdity of woeless effort
In the golden chlorophyll of the drunken heart
Why wasn't I lost in my mother's urethra?
Why wasn't I driven away in my father's urine after his self-coition?
Why wasn't I mixed in the ovum -flux or in the phlegm?
With her eyes shut supine beneath me
I felt terribly distressed when I saw comfort seize S "

, Selected Poems

20 " ডোমনি
ডোমনি, তুইই দয়াল, খয়েরি চাউমিন তাপের খোলসে
জিভ দিয়ে পড়ে থাকি, টাকরা মন্দাক্রান্তা ছন্দে কাঁপে
ডোমনি, তুইই দয়াল, চরণ বিভক্ত তোর মধ্যযতি দিয়ে
ঠোঁট চেপে পড়ে থাকি, বানভাসি ঢেউ খেলায় নদী ঢুকে আসে
ডোমনি, তুইই দয়াল, টানপ্রধান অনুষ্টুপ তোর তরল পয়ারে
মুখ দিয়ে পড়ে থাকি শ্বাসযতি শ্বাসাঘাতে ছন্দখেয়ে টলি
ডোমনি, তুইই দয়াল, বুকের স্তবকে রসের স্পর্ধা এনে দিস
নাক দিয়ে পড়ে থাকি হরিণেরা কস্তুরি নাচে চৌপদীলঘু
ডোমনি, তুইই দয়াল, স্বর্ণলতা কোঁকড়া চুলের আয়েসে
কান দিয়ে পড়ে থাকি, বাণের বাকসম্ভোগী ডাক শুনি
ডোমনি, তুইই দয়াল, আদি আলুথালু ক্রৌঞ্চী তোটক তৃণক
গাল রেখে পড়ে থাকি, ত্রিগুণবারি বাকসম্ভোগে ঝরে কামচণ্ডালী
ডোমনি, তুইই দয়াল, চাপল্যছাক্কস দ্রুতছন্দের আদিস্বরে
গোঁফ দিয়ে সুড়সুড়ি দিই তোর কালিকাগহ্বরে, ধামালি দিগক্ষরা ওরে
ডোমনি, তুইই দয়াল, আমি খালিপিলি আকখা বিরামচিহ্ণে থামি
মাথা গুঁজে পড়ে থাকি, অভেদ খুলে যায়, বেরোয় সিঙ্গলমল্ট মধু
ডোমনি, তুইই দয়াল, স্হিতিস্হাপক লঘুদ্রূতি স্বরধ্বনি ওঠে
হাত রেখে পড়ে থাকি, গোলাপরঙ ধরে, তোর মোহন আবসাঁথ উঁকি দেয়
ডোমনি, তুইই দয়াল, অঙ্গটায় সুখ নেই, অঙ্গের চৈতন্যে পুরো সুখ
বুক রেখে পড়ে থাকি, রঙমহলে ঢুকি, রিপুকে দমন করে নদীর রক্তমুখ
ডোমনি, তুইই দয়াল, মন বলতে যা বোঝায় তা ওই দেহযজ্ঞখেলা
উরু তুলে পড়ে থাকি, দেহমাতাল হই, মানবিক দেহযজ্ঞে ফারাক করিনে
ডোমনি, তুইই দয়াল, শরীরে রসের ভিয়েন, কামেই কাম নিবারণ
সারাদিন স্বভাবঘোরে ঠেকায় সুরবাঁধা, গাধার পরজন্ম হয়, আমার তো নেই
ডোমনি, তুইই দয়াল, দেহরস উর্ধগামী করাই সাধনা, অন্ত্যমিলে কোনো মিল নেই
স্হানের অর্চক আমি, ডুবতে চেষ্টা করি, মাংস ছেড়ে প্রেমের স্বদেশ নেই কোনো
ডোমনি, তুইই দয়াল, ফাটলের গান না বেরোলে বহু কষ্টে রাতদিন কাটে
যতো ঝড় সব খামোশ তোর ও-তল্লাটে, চাতক প্রায় অহর্নিশি, চরণদাস আমি
ডোমনি, তুইই দয়াল, লোকলজ্জার ভয় কাটিয়ে দিয়েছিলি সেই ষাটের দশকে
তেকোনা মানবঘর আজব কারখানা, বন্ধুরা শত্রু হল শাঁখ-গেঁড়ি-শামুকের চেলা
ডোমনি, তুইই দয়াল, মলয়দাস ভণে, শুনো গাণ্ডুগণ, কয়লাঅঙ্গ কালোলাল
চাপান-ওতোর চলে, বিরল তিমিরজালে, মশকগৃহিণী বসে শত্রুদের নিতম্বপরে
ডোমনি, তুইই দয়াল, কৌশলে সাড়া দিস, বীজরস শুষে নিস, যেন চোরাবালি
অনল-হিল্লোল-ধারা, মাথাথুয়ে বর্ত্মফাঁকে, বিচিত্র আলোকোদয়ে চাটি রসমধু
ডোমনি, তুইই দয়াল, অলক্ষ্মী অলকায় যাক, অলক্ষ্মী অমরায় যায় যাক
মাংসের ছটায় মজে, কালো পদ্মফুলে সেজে, চটচটে মাত্রাবৃত্তে অন্ধকার হবি
ডোমনি, তুইই দয়াল, ঢুলু-ঢুলু দুই চোখে, ছটফটাস বেওকুফ মাস্তানের ঢঙে
হাঁফাস আর বলে উঠিস, করুক্ষেত্র কোথাকার, ভেতরে ফেলিস না কেন
ডোমনি, তুইই দয়াল, আমি তো বাউলক্ষ্যাপা, ওরে এটাই আসল শিক্ষে
মলয়হাংরি বলেছেন জোয়ার ভাটায় চলে ফেরে সাগর কিন্তু শুকায় না রে
ডোমনি, তুইই দয়াল, কী করিতে কিবা করি, বীর্যে বোঝাই তরি
ছিলুম কোথা এলুম হেথা যাবো কোথায় কার সনে প্রেমের উর্ধলোকে
ডোমনি, তুইই দয়াল, মনের মানুষ বলে কিছু নেই, সবই দেহের মানুষী
আদিশক্তি পরম যুবতী আমার দেহ চালাস তুই মানুষ আড়তরসিক
ডোমনি, তুইই দয়াল, সাধনসঙ্গিনী, বিরল তিমিরজালে ফাঁসালি আমাকে
বাবা বলে কেন ডাকিস, আমার আলজিভ নেই, গানের কন্ঠস্বর নেই
ডোমনি, তুইই দয়াল, তুই কালচেদেহ, ডাগর দু'চোখ, চেরিফল বুক
মা বলে ডাকতে পারি না তোকে, মনে হয় ইনসেসচুয়াস এই বাউলসম্পর্ক
ডোমনি, তুইই দয়াল, আলোজ্বলা এ-সম্পর্ক, ক্ষ্যাপাহাংরি সহ্য করে বেমালুম
মাবুদ মজুদ তুই এই শরীরে থাকিস, তোকেই ভজনা করি আমার কবিতায়
ডোমনি, তুইই দয়াল, মলয়দাস বলে মিছে গণ্ডোগোল ভবে এসে শুনতে পাই
এই যে বীজ বা বীর্য, এর কী আলাদা কিছু আছে ? চাঁদ সবায়ের এক, চাঁদের আলোও
ডোমনি, তুইই দয়াল, মানুষের বীজে হয় না ঘোড়া, ঘোড়ার বীজে হয়না প্রজাপতি
হিন্দু শিয়া-সুন্নি মুসলমান খ্রিস্টান বৌদ্ধ জৈন শিখ আহমেদিয়া ইহুদি অনাস্তিক
ডোমনি, তুইই দয়াল, খাজাবাবা খাজাবাবা মারহাবা মারহাবা, মস্ত কলন্দর ওরে
ইশকের গাঁজা ফুঁকলে হয় রুহ তরতাজা যেন নৌকা চরস টেনে চলেছে মাতাল
ডোমনি, তুইই দয়াল, সুকুমার চৌধুরীকে বল দেখি আশেক হলে মাশুক মিলবে ওর
পড়ে থাকুক জিভ ঠোঁট মুখ গাল বুক ঠ্যাঙ হাত দিয়ে মন্দাক্রান্তা আমিষাশি বীর্যকবিতায়... "

, Selected Poems