147
" Better not to help you harm others, my friend; Rather, I help you with what you think this is paradise for you. Mouse lives in a burrow. It is very difficult to live in a burrow, at least the birds will think this is not paradise. On the other hand, the eagle feels comfortable on the mountain tops and prepares itself as the king in the palace of the winds, aha, what absolute nonsense this, my friend! And our poor little swamp birds, flying to Iceland every spring and returning every autumn relying on their little wings to cross the terrible ocean. You should not think that it is doing this by accident or randomly. No, it has its philosophy, and yet one can go back to the references to prove that it is stupid. I never go back to references. Lots of people think it's right to throw birds because they're idiots. I do not do that. I think that one should help all creatures to live as they want. Even if a mouse came to me and said that it would fly across the ocean, and an eagle came and said that he was thinking of digging a hole for himself in the ground, I would have told him "please". One must at least allow every creature to live as he himself wants as long as he does not prevent other beings from living as they want. "
― Halldór Laxness , The Fish Can Sing
148
" „და ამ დროს თვალწინ სულ სხვა სურათი მიდგება. როცა რაიმე მიჭირს, ყოველთვის ეს სურათი გამომეცხადება ხოლმე და მშველის, პასუხს მაძლევვს გადაუჭრელ კითხვებზე, კარგად არ ვიცი, რატომ ხდება ასე, ალბათ, იმიტომ, რომ ეს არის ყველაზე მახლობელი ჩემთვის, იმიტომ, რომ მე მისი სისხლი და ხორცი ვარ, იმიტომ, რომ ეს არის მამაჩემი. და მე ვფიქრობ მამაჩემზე, მაგრამ არა მის გარეგნობაზე, არა მის ნაოჭებით დაღარულ სახეზე, რომელიც ერთ დროს ლამაზი იყო, არა მის წელში მოხრილ სხეულზე, რომელიც ერთ დროს ძლიერი და ჯან-ღონით სავსე იყო, არა მის ხელებზე, რომელთაც მრავალი წლის მანძილზე შრომამ თავისი დაღი დაასვა, არც მის ანთებულ თვალებზე; არა, მე ახლა თვალწინ მიდგას მისი შინაგანი სამყარო, მისი სული, ძველი საგა, ერთადერთი რამ, რაც მას სწამს და რასაც ხედავს ცხოვრების ყოველ წვრილმანში. და ცელის ნაცვლად ხმალი მესმის, მიწის ნაცვლად - ზღვა და გლეხკაცის ნაცვლად - გმირი. ეს არის ძველი ისლანდია, საგა, რომელიც უკანასკნელმა საუკუნემ შეალამაზა, ახალმა დრომ, „ფიელნირის“ პირველი ნომრით დაწყებულმა ახალმა დრომ. მაშინ ჩვენმა პოეტებმა, ამ დაგვიანებით დაბადებულმა ელფებმა, პირველად გვამცნეს ყვავილების, ჩიტებისა და ვარსკვლავების სიმღერა. და ახლა, როდესაც ვნახე, როგორ ისხდნენ ბუნების ყალბი სურათებით მორთულ სახლში ეს ფერდაკარგული სულის მესაიდუმლენი და როგორ საუბრობდნენ იმ კაცის ძვლებზე, რომელიც განმარტოებით ცხოვრობს მთაზე და რომელსაც ღრმადა აქვს ფესვები გადგმული ჩვენს გულებში, მამაჩემის მკაცრმა სახემ, ჩემმა საკუთარმა წარმოდგენამ, უჩვეულეო სიმსუბუქე და შვება მომგვარა.“
ვაჰ! აი, საერთოდ სხვა ესთეტიკა აქვთ ამ სკანდინავიელებს! ეგრევე წამიყვანა ისლანდიაში!
P.S. დავით წერედიანის და ჯემალ ქარჩხაძის თარგმანი "
― Halldór Laxness , The Atom Station
156
" Once again they had laid waste the lone worker's farm; they are always the same from century to century, for the simple reason that the lone worker remains the same from century to century. A war on the Continent may bring some relief, for a year or so, but it is only a seeming help, and illusion. The lone worker will never escape from his life of poverty for ever and ever; he will go on existing in affliction as long as man is not man's protector, but his worst enemy. The life of the lone worker, the life of the independent man, is in its nature a flight from other men, who seek to kill him. From one night-lodging into another even worse. A peasant family flits, four generations of the thirty that have maintained life and death in this country for a thousand years - for whom? Not for themselves anyway, nor for anyone of theirs. They resembled nothing so much as fugitives in a land devastated by year after year of furious warfare; hunted outlaws - in whose land? Not in their own at least. "
― Halldór Laxness , Independent People
157
" When he had eaten he went into the cave, where a great flat block of stone, lying on some large pebbles, had served from time immemorial as a resting-place for travellers. On this Bjartur lay down to sleep, using his bundle as a pillow. He was practically the only traveller who paid a regular yearly visit to the cave at this season, and as he had acquired the art of sleeping on the block without ill effect in any weather, he was very fond of the place. When he had slept for a good while, he woke up shivering. This shiver was a characteristic of the lodging, but it was unnecessary to lose one’s temper over it if one only knew the trick of getting rid of it. This trick consisted in getting up, gripping the block with both arms, and turning it round till one was warm again. According to ancient custom it had to be turned around eighteen times, thrice a night. It would have been considered a most formidable task in any other lodging, for the block weighed not less than a quarter of a ton, but Bjartur thought nothing more natural than to revolve it fifty-four times a night, for he enjoyed trying his strength on large stones. Each time that he had given the block eighteen turns, he felt warm enough to lie down again and go to sleep with his bundle under his head. But when he woke up the fourth time, he was well rested, and, indeed, dawn was in the sky. He set out at once up the mountain slopes and looked in several gullies. When he had warmed himself with walking, he sat down on a stone and ate some black pudding. After threading a pass in the mountains, he came about midday into the district of Reykjadalir. "
― Halldór Laxness , Independent People
