Home > Author > Pascal Mercier

Pascal Mercier QUOTES

Pascal Mercier QUOTES

141 " Hayat, yaşadığımız şey değildir; hayat, yaşadığımızı hayal ettiğimiz şeydir. "

― Pascal Mercier

142 " Soms ben je ergens bang voor omdat je ergens anders bang voor bent. "

― Pascal Mercier , Night Train to Lisbon

143 " Wann war jemand er selbst? Wenn er so war wie immer? So, wie er sich selbst sah? Oder so, wie er war, wenn die glühende Lava der Gedanken und Gefühle alle Lügen, Masken und Selbsttäuschungen unter sich begrub? Oft waren es die andere, die beklagten, daß jemand nicht mehr er selbst sei. Vielleicht hieß es dann in Wirklichkeit: Er ist nicht mehr so, wie wir ihn gerne hätten? War das Ganze also am Ende nicht viel mehr als eine Art Kampfparole gegen eine drohende Erschütterung des Gewohnten, getarnt als Kummer und Besorgnis um das angebliche Wohl des anderen? "

― Pascal Mercier , Night Train to Lisbon

144 " Šta već sve nije pročitao kada je sa 10 g. u svom malom, po mjeri skrojenom kaputu, prešao prag liceja. Neki od nas su se uhvatili kako potajno provjeravaju mogu li ići u korak s njim. A tada je on poslije nastave sa svojim fenomenalnim pamćenjem sjedio u biblioteci, a njegove tamne oči upijale su nevjerovatno koncentrisanim u misli zadubljenim pogledom kojeg ni najjači prasak ne bi mogao potresti u njegovoj postojanosti, sve te devele knjige, red po red, stranicu po stranicu. Kad Amadeu čita, rekao bi jedan učitelj, poslije toga više nema slova. On ne guta samo smisao, nego i crnu štamparsku boju. "

― Pascal Mercier , Night Train to Lisbon

145 " He was full of audacity, an adventurer you could easily imagine exploring the seas, singing, preaching, and firmly resolved to protect the inhabitants of distant continents against every degrading infringement of occupation, with the sword if need be. He was willing to challenge everyone, even the devil, even God. No, it wasn’t megalomania, as his opponents said, it was only flourishing life and a volcanic outburst of awakening forces, a shower of sparks of flashing inspiration. No doubt he was full of arrogance, this boy. But it was so boisterous, so great, this arrogance, that you overcame your resistance and viewed him in amazement like a natural wonder with its own laws. Those who loved him saw him as a rough diamond, an unpolished gem. Those who rejected him were offended by his lack of respect, which could wound. They saw him as an aristocratic prig, favoured by fate, showered not only with money but also with talent, beauty and charm, as well as the irresistible melancholy that made women love him. It seemed unfair that he was so much better endowed than others. This made him a magnet for envy and resentment. Yet even those who felt resentment were secretly full of admiration. He was a boy who could touch heaven. "

― Pascal Mercier , Night Train to Lisbon

146 " Kādam vajadzētu uzrakstīt par to naudas būšanu. Vienkārši izstāstīt visu: par nabadzību, bagātību, zelta eiforiju, zaudējumu, krāpšanu, apkaunojumu, pazemojumu, nerakstītiem likumiem - par visu. Skaidri un gaiši. Bez izpušķojumiem. Visu to nolādēto patiesību par naudas indi. Par to, kā tā saēd jūtas. "

― Pascal Mercier , Lea

147 " Tako je i bilo. Činilo se da su tekstovi potpuno nestajali u njemu, a to što je poslije ostajalo u policama bile su samo prazne ljuske. Pejzaž njegova duha iza bestidno visokog čela širio se tempom koji oduzima dah, iz sedmice u sedmicu u njemu su se oblikovale nove formacije, iznenadjujuće formacije ideja, asocijacija i fantastičnih jezičnih zamisli koje su nas neprestano iznova čudile. Dogadjalo se da se sakrije u biblioteku i cijelu noć čita pomoću džepne svjetiljke. ...Majka se sve više sa izvjesnim ponosom privikavala na to da je njen dječak sklon da sva pravila stavi van snage. ....on bi jednostavno skrenuo pogled ne želeći da to drugi osjeti a rilikom izlaska bio je ljubazan i pristojan. Upravo ta uočljiva volja da ne vrijedja bila je uništavajuća. ...U njemu je bilo lomova, pukotina i skokova. ..Postojao je i drugi Amadeu. Dobar drug koji je spreman pomoći. Mogao je noćima sjediti kod drugih pomažući im,...tom drugom Amadeu pripadali su napadi potištenosti. Tada bi posato previše plašljiv, pri najmanjoj buci trgnuo bi se kao pod udarcem biča. U takvim trenucima djelovao je kao utjelovljena teškoća bivanja živim.

Mnogao je mnogo toga - taj bogato obdareni mladić, samo jedno nije - slaviti, biti raspojasan, ne suzdržavati se. ....

Tu je bila i ta djevojka. Amadeu ju je volio. Volio ju je na neponovljivo čedan način kojem su se svi smijali ne mogavši sakriti svoju zavist prema osjećaju koji zapravo postoji samo u bajkama. Volio ju je i poštovao. "

― Pascal Mercier , Night Train to Lisbon

148 " Of the thousand experiences we have, we find language for one at most and even this one merely by chance and without the care it deserves. Buried under all the mute experiences are those unseen ones that give our life its form, its color, and its melody. "

― Pascal Mercier , Night Train to Lisbon

149 " Getting on an airplane and arriving a few hours later in a completely different world with no time to take in individual images of the road—he didn’t like that and it bothered him. "

― Pascal Mercier , Night Train to Lisbon

150 " Can there be anything more absurd than this: to be moved by a wish that has no conceivable object? "

― Pascal Mercier , Night Train to Lisbon

151 " Šta može biti uzbudljivije od toga da ponovo prihvatimo neprekinuti život sa svim njegovim obećanjima? Zašto žalimo ljude koji ne mogu putovati - zato što se oni ne mogavši se proširiti izvana ne mogu protegnuti ni u nutrini, ne mogu se učiniti raznovrsnim, pa im je tako oduzeta mogućnost da u samima sebi poduzmu daleke izlete u same sebe i da otkriju ko bi ili šta bi drugo mogli postati. "

― Pascal Mercier , Night Train to Lisbon

152 " İroni hissetmeyi beklemek. İnsanın yalnızlıkla arasında ironik bir ilişki olabilir mi? "

― Pascal Mercier , Der Klavierstimmer

153 " .. ikimiz sanki tehlikeli geçmişten artık korkmamız gerekmeyen bir geleceğe uzanan daracık, sağlam olmayan bir köprüden geçer gibiydik. Artık birbirimizden kaçmamıza gerek yoktu. "

― Pascal Mercier , Der Klavierstimmer

154 " Maybe it was simply that she wasn’t dazzled by him, not overwhelmed like all the others. Maybe that was what he needed: somebody to be on an equal footing with him, with words, looks and movements that liberated him from himself with their naturalness and ordinariness. "

― Pascal Mercier , Night Train to Lisbon

155 " Amadeu. O sacerdote ateu. The godless priest "

― Pascal Mercier , Night Train to Lisbon

156 " To be able to part from something, he thought as the train started moving, you had to confront it in a way that created internal distance. You had to turn the unspoken, diffuse self-understanding it had wrapped around you into a clarity that showed what it meant to you. And that meant it had to congeal into something with distinct contours. "

― Pascal Mercier , Night Train to Lisbon

157 " Es gab die Menschen, die lasen, und es gab die anderen. Ob einer ein Leser war oder ein Nichtleser - man merkte es schnell. Es gab zwischen den Menschen keinen größeren Unterschied als diesen. "

― Pascal Mercier , Night Train to Lisbon

158 " Sana sarılmak acı veriyor Patrice. Her seferinde hayal kırıklığına uğruyorsun ve her seferinde hayal kırıklığın hissediliyor. Öyle sarılmamı istiyorsun ki, hiç kimseye öyle sarılamaz insan - hatta boğacak kadar sıkı sıkı sarılsa bile. Öyle sansan da sen bile kimseyi öyle tutamazsın. İnsan bir başkasının içinde kaybolamaz.(Böyle bir şeyden korkabilir ama.) "

― Pascal Mercier , Der Klavierstimmer

159 " Yaşananları sabit kelimelere dökmek, onları sınırlandırmaya çalışmaktır. Bunun da anlamı, sessiz birlikteliğimizi delmektir, bu birlikteliği öyle mükemmel görüyorduk ki, sözcüklere gerek kalmıyordu, insanın dokunamayacağı kutsal bir şey gibiydi, hatta ad bile vrilemezdi. "

― Pascal Mercier , Der Klavierstimmer

160 " A ipak sam to znao, jer toga je bilo. Znanje koje se ukapava bespomoćnom djetetu, kap po kap, iz dana u dan, a da ono ni najmanje
ne primijeti to znanje koje nečujno raste. Neprimjetno znanje se širi u njemu, poput podmaklog otrova, prodire u tkivo tijela i duše,
odredjuje boju i nijanse njegova života. Iz tog znanja koje neprepoznato djeluje čija je moć ležala u njegovoj skrivenosti, u meni
je nastao nevidljivi skriveni splet od nesalomljivih, nemilosrdnih očekivanja od sebe samog. kojeg su satkali okrutni pauci ambicije rodjene iz straha. "

― Pascal Mercier