4
" Our world, seemingly global, is in reality a planet of thousands of the most varied and never intersecting provinces. A trip around the world is a journey from backwater to backwater, each of which considers itself, in its isolation, a shining star. For most people, the real world ends on the threshold of their house, at the edge of their village, or, at the very most, on the border of their valley. That, which is beyond is unreal, unimportant, and even useless, whereas that which we have at our fingertips, in our field of vision, expands until it seems an entire universe, overshadowing all else. Often, the native and the newcomer have difficulty finding a common language, because each looks at the same place through a different lens. The newcomer has a wide-angle lens, which gives him a distant diminished view, although with a long horizon line, while the local always employs a telescopic lens that magnifies the slightest detail. "
― Ryszard Kapuściński , The Shadow of the Sun
6
" When World War II erupted, colonialism was at its apogee. The courde of the war, however, its symbolic undertones, would sow the seeds of the system's defeat and demise. [...] The central subject, the essence, the core relations between Europeans and Africans during the colonial era, was the difference of race, of skin color. Everything-each eaxchange, connection, conflict-was translated into the language of black and white. [...] Into the African was inculcated the notion that the white man was untouchable, unconquerable, that whites constitute a homogenous, cohesive force. [...] Then, suddenly, Africans recruited into the British and French armies in Europe observed that the white men were fighting one another, shooting one another, destroying one another's cities. It was revelation, a surprise, a shock. "
― Ryszard Kapuściński , The Shadow of the Sun
9
" Inaczej pojmują czas miejscowi, Afrykańczycy. Dla nich czas jest kategorią dużo bardziej luźną, otwartą, elastyczną, subiektywną. To człowiek ma wpływ na kształtowanie czasu, na jego przebieg i rytm (oczywiście, człowiek działający za zgodą przodków i bogów). Czas jest nawet czymś, co człowiek może tworzyć, bo np. istnienie czasu wyraża się poprzez wydarzenia, a to, czy wydarzenie ma miejsce czy nie, zależy przecież od człowieka. Jeżeli dwie armie nie stoczą bitwy, to bitwa ta nie będzie miała miejsca (tzn. czas nie przejawi swojej obecności, nie zaistnieje). Czas pojawia się w wyniku naszego działania, a znika, kiedy go zaniechamy albo w ogóle nie podejmiemy. Jest to materia, która pod naszym wpływem może zawsze ożyć, ale popadnie w stan hibernacji i nawet niebytu, jeżeli nie udzielimy jej naszej energii. Czas jest istnością bierną, pasywną i przede wszystkim – zależną od człowieka. Całkowita odwrotność myślenia europejskiego. W przełożeniu na sytuacje praktyczne oznacza to, że jeżeli pojedziemy na wieś, gdzie miało po południu odbyć się zebranie, a na miejscu zebrania nie ma nikogo, bezsensowne jest pytanie: „Kiedy będzie zebranie?”. Bo odpowiedź jest z góry wiadoma: „Wtedy, kiedy zbiorą się ludzie”. "
― Ryszard Kapuściński , The Shadow of the Sun
12
" El viaje por el mundo es un peregrinar de una provincia a otra, y cada una de ellas es una estrella solitaria que brilla sólo para sí misma. Para la mayoría de la gente que vive allí, el mundo real se acaba en el umbral de su casa, en el límite de su aldea o, todo lo más, en la frontera de su valle. El mundo situado más allá no es real ni importante, ni tan siquiera necesario, mientras que el que se tiene a mano, el que se abarca con la vista, aumenta ante nuestros ojos hasta alcanzar el tamaño de un cosmos tan inmenso que nos impide ver todo lo demás. Ocurre a menudo que el habitante del lugar y el que llega desde lejos tienen grandes dificultades a la hora de encontrar un lenguaje común, pues cada uno de ellos se sirve de una óptica diferente para mirar el mismo paisaje. El visitante usa un gran angular, que le da una imagen alejada y reducida, y, en contrapartida, una larga línea de horizonte; en tanto que el interlocutor local siempre ha usado un teleobjetivo o incluso un telescopio, que aumenta hasta el detalle lo más insignificante. "
― Ryszard Kapuściński , The Shadow of the Sun
18
" Nhưng giờ đây, khi tất cả đã qua, khi tôi và Leo đã đứng dậy, bụi đất bắt đầu lắng xuống và rơi ra, tôi nhìn lại một lần nữa dòng máu nhỏ đang thấm đi rất nhanh ấy, thay vì mãn nguyện và vui mừng, tôi cảm thấy trong mình sự trống rỗng, thậm chí còn hơn thế - tôi cảm thấy buồn, vì trái tim nằm dưới tận đáy sâu của cái địa ngục mà mới đây thôi, tất cả chúng tôi vừa cùng có mặt trong một sự ngẫu nhiên kì quặc, trái tim ấy đã ngừng đập. "
― Ryszard Kapuściński , The Shadow of the Sun
