26
" Al ritorno, casualmente, si trattennero per qualche istante lungo la strada dove abramo aveva parlato con il signore, e lì caino disse, Ho un pensiero che non mi abbandona, Che pensiero, domandò abramo, Penso che a sodoma e nelle altre città che sono state incendiate c'erano degli innocenti, Se ci fossero stati, il signore avrebbe rispettato la promessa che mi ha fatto di risparmiargli la vita, I bambini, disse caino, quei bambini erano innocenti, Mio dio, mormorò abramo, e la sua voce fu come un gemito, Sì, sarà pure il tuo dio, ma non è stato il loro. "
― José Saramago , Caim
32
" Suçluluğun tanrı ve insanlar tarafından aynı şekilde anlaşılacağına inanmak hatadır, dedi meleklerden biri, Sodom örneğinde tek bir suçlu vardı ve bu da, saçma bir şekilde acele eden, -kendi ölçütlerine göre- kötülükte bulunanları seçip cezalandırmakla vakit kaybetmek istemeyen tanrı'ydı, hem zaten, sevgili melekler, tanrı'nın, yalnızca tanrı diye, kurallar, engeller, yasaklar ve aynı ağırlıkta başka boş lakırdılar saptayarak müminlerin mahrem yaşamını keyfince yönetmesi gerektiği zırva fikri nereden kaynaklanmatadır, diye sordu kabil, Bunu biz bilmiyoruz, dedi meleklerden biri, Bu tür şeyler hakkında bize neredeyse hiçbir şey söylenmez, gerçekte biz ancak güç gerektiren işlerde hizmet ediyoruz, diye ekledi diğeri, sitemli bir ses tonuyla "
― José Saramago , Caim
37
" Kain, ještě omráčený nesmírným počtem dobytka, otrokyň a zlata, které vynesla bitva s midiánci, si v duchu řekl, Válka je jak vidno prvotřídní obchod, možná ten nejlepší, když se vezme v potaz, jak snadno lze díky ní získat tisíce kusů dobytka, ovcí a svobodných dívek, tohohle boha budou jednou vzývat armády, protože nevím, komu by mohl být víc užitečný, a nemýlil se. Je dost dobře možné, že smlouva, kterou podle některých tvrzení uzavřel bůh s člověkem, nemá víc než dva body a v nich stojí, ty budeš sloužit nám, vy budete sloužit mně. "
― José Saramago , Caim
40
" Como tudo, as palavras têm os seus quês, os seus comos e os seus porquês. Algumas, solenes, interpelam-nos com ar pomposo. dando-se importância, como se estivessem destinadas a grandes coisas, e, vai ver-se, não eram mais que uma brisa leve que não conseguiria mover uma vela de moinho, outras, das comuns, das habituais, das de todos os dias, viriam a ter, afinal, consequências que ninguém se atreveria a prever, não tinham nascido para isso, e contudo abalaram o mundo. "
― José Saramago , Caim
