109
" She had never before met a man who spoke of the world—of what it was, and how it came to be, or what he thought would become of it—in the way in which other men she knew discussed their jobs, their friends or their weekends at the beach.
Being with Chacko made Margaret feel as though her soul had escaped from the narrow confines of her island country into the vast, extravagant spaces of his. He made her feel as though the world belonged to them—as though it lay before them like an opened frog on a dissecting table, begging to be examined.
In the year she knew them, before they were married, she discovered a little magic in herself, and for a while felt like a blithe genie released from her lamp. She was perhaps too young to realize that what she assumed was her love for Chacko was actually a tentative, timorous, acceptance of herself. "
― Arundhati Roy , The God of Small Things
120
" – დღის კოშმარი გესიზმრებოდა, – უთხრა რაჰელმა.
– კოშმარი კი არა, სიზმარი იყო, – მიუგო ამუმ.
– ესტას ეგონა, რომ კვდებოდი.
– ისეთი სევდიანი იყავი, რომ...… – თავი იმართლა ესტამ.
– ძალიან ბედნიერი ვიყავი, – თქვა ამუმ და მიხვდა, რომ მართლაც ასე იყო.
– ამუ, როდესაც ადამიანს ბედნიერება ესიზმრება, ეგ ითვლება? – ჰკითხა ესტამ.
– რა ითვლება?
– აი, ეგ სიზმრად ნანახი ბედნიერება.
ამუ მშვენივრად მიხვდა, რას გულისხმობდა მისი ქოჩორწამხდარი ვაჟი.
იმიტომ, რომ სინამდვილეში მხოლოდ ის ითვლება, რაც ჩასათვლელია.
მარტივი, სრულიად მყარი ბავშვური სიბრძნე.
ძილში თუ თევზი ჭამე, ითვლება? იმას ნიშნავს, რომ თევზი მართლაც შეჭამე?
სიზმრის ხალისიანი კაცი, რომელმაც ნაკვალევი არ დატოვა, ითვლებოდა, თუ არ ითვლებოდა? "
― Arundhati Roy , The God of Small Things
