3
" - Chodź, Słoniczko, mam Ci coś ważnego do powiedzenia - powiedziała Mama-słoń pewnego razu, gdy pod wieczór pomarańczowe słońce wtapiało się w pomarańczową pustynię, a stado szarych słoni w szarym zmierzchu wyglądało jak stado cieni. - Jeżeli będziesz sama, moja Słoniczko, to w chwili uniesienia i serdecznej radości pamiętaj zawsze owinąć trąbę wokół czegoś, co jest bardzo ciężkie: wokół rosłej palmy albo ogromnego głazu, tak abyś nie odfrunęła do gwiazd. Kiedy natomiast, słuchaj, Kochanie, uważnie, poczujesz, że jest Ci bardzo ciężko i bardzo jesteś nieszczęśliwa, to rozłóż cztery łapki na boki - wtedy piaski pustyni nie pochłoną Cię tak łatwo - i staraj się sobie przypomnieć, jak to było kiedyś, gdy jak balonik unosiłaś się nad światem. "
6
" W jakimś sensie takie osoby jak ona, te, które władają piórem, bywają niebezpieczne. Narzuca się od razu podejrzenie fałszu - że taka osoba nie jest sobą, tylko okiem, które bezustannie patrzy, a to, co widzi, zamienia w zdania; w ten sposób okrawa rzeczywistość ze wszystkiego, co w niej najważniejsze, z niewyrażalności. "
― Olga Tokarczuk , Drive Your Plow Over the Bones of the Dead
14
" We came to the street light in the corner, and I wondered how many times Dill stood there hugging the fat pole, watching, waiting, hoping. I wondered how many times Jem and I had made this journey, but I entered the Radley front gate for the seecond time in my life. Boo and I walked up the steps to the porch. His fingers found the doorknob. He gently released my hand, opened the door, enter inside, and shut the door behind him. I never saw him again.
Neighbors bring food with death and flowers with sickness and little things in between. Boo was our neighbor. He gave us two soap dolls, a broken watch and chain, a pair of good-luck pennies, and our lives. But neighbors give in return. We never put back into the tree what we took out of it: w had given him nothing, and it made me sad. "
― Harper Lee
16
" She had other favourite lines. Our gas oven blew up. The repairman came out and said he didn't like the look of it, which was unsurprising as the oven and the wall were black. Mrs Winterson replied, 'It's a fault to heaven, a fault against the dead, and a fault to nature.' That is a heavy load for a gas oven to bear.
She liked that phrase and it was more than once used towards me; when some well-wisher asked how I was, Mrs W looked down and sighed, 'She's a fault to heaven, a fault against the dead, and a fault to nature.'
This was even worse for me than it had been for the gas oven. I was particularly worried about the 'dead' part, and wondered which buried and unfortunate relative I had so offended. "
― Jeanette Winterson , Why Be Happy When You Could Be Normal?
