Home > Author > Моника Трајковска
1 " Никогаш порано не сум се возела во автомобил, но ми изгледаше неверојатно. Да можеш да се движиш низ просторот без никаков напор и целото твое внимание да биде насочено кон впивање на околината. Прекрасно чувство. "
― Моника Трајковска , На работ од времето (Наследството на Вероника, #1)
2 " Го пуштив тушот најсилно што може и ја потопив целата глава под студениот млаз вода. Морници лазеа по мојот 'рбет. Но не се тргнав. Се надевав дека студената вода ќе го измие чивството на вина што ме обземаше. Чувството на вина, кое не ми дозволуваше да дишам, ниту пак да живеам. Но не успеваше. Тоа со секоја капка стануваше сè посилно, со секој земен здив сè подлабоко ми навлегуваше во душата. Во тоа што остана од неа. А немаше многу. Немав сила да почнам од почеток и да се борам против овој суров свет. "
3 " Не постои подобро чувство од тоа да си целосно прифатен со сите свои доблести и мани. "
4 " Се чувствував како да стојам на работ од светот, држејќи се за облак што ветрот сè подалеку го одвејува. "
5 " И тогаш сфатив, во овој свет љубовта не е сила, таа е слабост. Да немаше тој чувства за мене, ќе дозволеше да ме одведат и немаше да се доведе во ситуација каде што неговиот живот ќе виси на конец. Истото важи и за моите родители. Да не ме сакале толку многу, сигурно немало да се жртвуваат за мене. Единствениот начин да се преживее во овој свет е доколку себично се грижиш сам за себе и доколку не дозволиш да развиеш чувства кон друга личност, за која можеби некогаш во иднина би посакала да го жртвуваш својот живот. "
6 " Не можев да мрднам. Не, не сакав да мрднам. Сакав да го заробам овој момент во времето и засекогаш да го чувам во себе. "
7 " Светлината од сонцето, која се пробиваше низ невидливите честички воздух, танцуваше на нивните среќни лица, правејќи да изгледаат многу помладо. Сончевите зраци ги бришеа годините од нивната кожа и ја нагласуваа љубовта што ја чувствуваат еден кон друг. Кога тие беа во близина, се чувствуваше необична енергија, еден вид спокој и добросостојба. "
8 " Конечно излеговме од подземните тунели. Никогаш не би поверувала дека толку многу ќе му се израдувам на сонцето, кое нежно го галеше моето лице. Застанав на средина од улицата и ги затворив очите, кревајќи го лицето како сончоглед кон сонцето. "
9 " Како што веќе ти реков, не можеш ни да замислиш какви се луѓето. Ако мислиш дека човештвото го достигнало своето дно пред војната, тогаш си во голема заблуда. "
10 " Вечерва немаше блескава месечина, па затоа ѕвездите доминираа во темнината. Мислите ми летаа на сите страни, започнувајќи од нивниот состав, од тоа дали сите имаат планети, па сè до можноста за живот околу секоја од нив. Колку би било убаво доколку постојат вонземјани и дојдат да ни помогнат, да нè направат подобри, да нè мотивираат да бидеме нешто повеќе. "
11 " Има нешто во тебе, нешто што е одамна заборавено. И не мислам само на твоите гени, туку на нешто што е необјасниво и невидливо. Некои го нарекуваат душа, но јас би рекол дека станува збор за мистична енергија што некогаш владеела со сите нас. Денес, немаме контакт со неа. За разлика од тебе... "
12 " Креативноста на луѓето е бескрајна кога станува збор за масовно убивање. "
13 " Во свет што преживеал застрашувачка катастрофа, луѓето тешко се враќаат на стариот начин на живот. "
14 " Во овој наш нов свет, сè е совршено. Градот, паркот, луѓето... Па, добро, сè освен мене... "
15 " За мене нема место во овој прекрасен град. "
16 " Светот го знам само од фотографии и од книги и во мојата фантазија тој е совршен, прекрасен и со силни бои, и покрај сивите страници на кои тој е опишан. "
17 " Соништата ми се единствениот начин на кој можам да направам нешто друго освен читање и секогаш уживав кога ќе ја преземеа контролата врз мојот ум. Можеби и повеќе одошто би требало. "
18 " Никогаш претходно не сум се чувствувала олку жива. Волшебно е. "
19 " Поминаа часови откако влегов во полето. Но некако не ми пречеше. Надвор сум и дишам свеж воздух. Тоа беше единственото нешто по кое копнеев целиот свој живот. "
20 " Никогаш не верував дека ќе се чувствувам на овој начин во нечие отсуство. Како да недостигаше дел од мене, дел од мојата душа. "
