" Конечно излеговме од подземните тунели. Никогаш не би поверувала дека толку многу ќе му се израдувам на сонцето, кое нежно го галеше моето лице. Застанав на средина од улицата и ги затворив очите, кревајќи го лицето како сончоглед кон сонцето. "

― Моника Трајковска , На работ од времето (Наследството на Вероника, #1)