Home > Author > Griet Op de Beeck
121 " Lise staarde naar Kristel en Emiel die bleven zitten, alsof de show nu eenmaal door moest gaan. Zij waren waarschijnlijk sowieso niet hier. Lise had het aan hen gezien, hoe het ingewikkeldste soort groot verdriet hen scheidde van de rest van de wereld. En misschien ook van elkaar, dacht Lise. "
― Griet Op de Beeck , Let op mijn woorden
122 " Verdriet is niet deelbaar "
― Griet Op de Beeck
123 " Beširdžių žmonių nėra - tai tik nelaimingi žmonės. "
― Griet Op de Beeck , Vele hemels boven de zevende
124 " In mijn hoofd is de nacht zwart, de mist dik, de grond vochtig, ik ben alleen, niemand om de richting te wijzen. "
― Griet Op de Beeck , Kom hier dat ik u kus
125 " Niet geheimen bewaren is moeilijk, maar ze verdragen, elke dag weer, dat is onverdraaglijk. "