Home > Work > تذکرة الاولیاء

تذکرة الاولیاء QUOTES

تذکرة الاولیاء QUOTES

1 " (از ابوالحسن بوشنجی راجع به حقیقت تصوّف پرسیدند، گفت:) امروز اسمی است و حقیقت پدید نه؛ و پیش از این حقیقت بود بی اسم. "

― Attar of Nishapur , تذکرة الاولیاء

2 " گفت: "هر که پندارد که نزدیک تر است ، او به حقیقت دورتر است. چون آفتاب که بر روزن می افتد، کودکان خواهند که تا آن ذره ها بگیرند. دست در کنند . پندارند که در قبضه ی ایشان آمد . چون دست باز کنند، هیچ نبینند . "

― Attar of Nishapur , تذکرة الاولیاء

3 " ما را با او سرّی است که جز بر سر دار نمی توان گفت "

― Attar of Nishapur , تذکرة الاولیاء

4 " حسن بصری می گوید : مسلمانی در کتاب هاست و مسلمانان در زیر خاک خفته اند . "

― Attar of Nishapur , تذکرة الاولیاء

5 " در حکایت حلاج می خوانیم :
در شبان روزی در زندان هزار رکعت نماز کردی . گفتند: چون می گویی که من حقم این نماز که را می کنی ؟ گفت : ما دانیم قدر ما "

― Attar of Nishapur , تذکرة الاولیاء

6 " محبت درست نشود مگر در میان دو تن که یکی دیگری را گوید که: ای من! "

― Attar of Nishapur , تذکرة الاولیاء

7 " دلها سه قسم است: دلی است مثل کوه که آن را هیچ از جای نتواند جنبانید. و دلی است چون درخت بیخ او محکم، اما باد او را گه گه حرکتی می‌دهد. و دلی است چون پری، که تا باد می‌وزد به هرسو می‌گردد "

― Attar of Nishapur , تذکرة الاولیاء

8 " سهل بن عبدالله می گوید : اهل لا اله الا الله بسیارند و مخلصان اندک "

― Attar of Nishapur , تذکرة الاولیاء

9 " زبان تو ترجمان دل توست و روی تو آینهٔ دل توست. بر روی پیدا شود آنچه در دل نهان داری "

― Attar of Nishapur , تذکرة الاولیاء

10 " گفتند: محبت را نشان چیست؟ گفت: آن که به نیکویی زیادت نشود و به جفا نقصان نگیرد "

― Attar of Nishapur , تذکرة الاولیاء

11 " و گفت: دلم را به آسمان بردند، گرد همه ملکوت بگشت و باز آمد.
گفتم: چه آوردی؟
گفت: محبت و رضا که پادشاه این هردو بودند.
{ذکر بایزید بسطامی - تذکرة الاولیا} "

― Attar of Nishapur , تذکرة الاولیاء

12 " ‫به صحرا شدم. عشق باریده بود و زمین تر شده. چنانک پای به برف فرو شود، به عشق فرو می‌شد. "

― Attar of Nishapur , تذکرة الاولیاء

13 " این قصه را الم باید که ز قلم هیچ نیاید "

― Attar of Nishapur , تذکرة الاولیاء

14 " تا خلق را بشناختم هیچ باک ندارم از آنکه مدح گویند یا ذم از آن جهت که ندیدم ستاینده الا مفرط، و نکوهنده الا مفرط "

― Attar of Nishapur , تذکرة الاولیاء

15 " همه چیز در دوچیز یافتم: یکی مراست، دوم دیگری را. آنکه مراست اگر من از آن بگریزم، او به سر من آید و آنکه دیگری راست به جهد بسیار به من نیاید "

― Attar of Nishapur , تذکرة الاولیاء

16 " ماتم‌زده را نبیند مگر ماتم‌زده "

― Attar of Nishapur , تذکرة الاولیاء

17 " اندوه ملکی است که چون جایی قرار گرفت، رضا ندهد که هیچ‌چیز با وی قرار گیرد "

― Attar of Nishapur , تذکرة الاولیاء

18 " اگر حال خود از شما پنهان دارم، زبان ملامت دراز میکنید و اگرمکشوف میگردانم، طاقت آن نمی‌آورید. با شما چه می‌باید کرد؟ "

― Attar of Nishapur , تذکرة الاولیاء

19 " حقیقت صدق آن است که راست گویی در مهم ترین کاری که از او نجات نیابی مگر به دروغ "

― Attar of Nishapur , تذکرة الاولیاء

20 " نقل است که در بغداد دزدی را آویخته بودند. جنید برفت و پای او را بوسه داد. او را سؤال کردند، گفت: "هزار رحمت بر وی باد که در کار خود مرد بوده است و چنان این کار را به کمال رسانیده است که سر در سر آن کرد". "

― Attar of Nishapur , تذکرة الاولیاء