1
" It was under English trees that I meditated on that lost labyrinth: I pictured it perfect and inviolate on the secret summit of a mountain; I pictured its outlines blurred by rice paddies, or underwater; I pictured it as infinite—a labyrinth not of octagonal pavillions and paths that turn back upon themselves, but of rivers and provinces and kingdoms....I imagined a labyrinth of labyrinths, a maze of mazes, a twisting, turning, ever-widening labyrinth that contained both past and future and somehow implied the stars. Absorbed in those illusory imaginings, I forgot that I was a pursued man; I felt myself, for an indefinite while, the abstract perceiver of the world. The vague, living countryside, the moon, the remains of the day did their work in me; so did the gently downward road, which forestalled all possibility of weariness. The evening was near, yet infinite. "
― Jorge Luis Borges , The Garden of Forking Paths
7
" Diferentemente de Newton e de Schopenhauer, seu antepassado não acretitava num tempo uniforme, absoluto. Acreditava em infinitas séries de tempos, numa rede crescente e vertiginosa de tempos que se aproximam, se bifurcam, se cortam ou que secularmente se ignoram, abrange todas as possibilidades. Não existimos na maioria desses tempos; nalguns existe o senhor e não eu. Noutros, eu, não o senhor; noutros, os dois. Neste, que um acaso favorável me surpreende, o senhor chegou a minha casa; noutro, o senhor, ao atravessar o jardim, encontrou-me morto; noutro, digo estas mesmas palavras, mas sou um erro, um fantasma. "
― Jorge Luis Borges , The Garden of Forking Paths
14
" On üçüncü yüzyılın son yıllarında yaşayan bir leopar, sabahın şafağından akşamın alacakaranlığına kadar birkaç kalas, birkaç demir parmaklık, durmadan değişen erkek ve kadın yüzleri, bir duvar ve belki de kuru yapraklarla dolu taş bir yalak gördü. Sevgiyi ve yırtıcılığı, avını parçalamanın harlı zevkini, geyik kokuları getiren rüzgârı özlediğini bilemedi, bilemezdi. Gene de içinde bir şeyler tıkandı, bir şeyler isyan etti ve Tanrı ona rüyasında şunları söyledi: “Kullarımdan biri seni şu kadar kere görsün ve seni evrenin düzeninde yeri önceden belli bir şiirde bir suret ve simge olarak kullansın diye bu hapishanede yaşayacak ve öleceksin. Şimdi tutsaksın, ama şiire bir sözcük katmış olacaksın. "
― Jorge Luis Borges , The Garden of Forking Paths
