43
" It will be agreed that you can’t divide a cake up into its component crumbs and say ‘This crumb corresponds to the first word in the recipe, this crumb corresponds to the second word in the recipe’, etc. In this sense it will be agreed that the whole recipe maps onto the whole cake. But now suppose we change one word in the recipe; for instance, suppose ‘baking-powder’ is deleted or is changed to ‘yeast’. We bake 100 cakes according to the new version of the recipe, and 100 cakes according to the old version of the recipe. There is a key difference between the two sets of 100 cakes, and this difference is due to a one-word difference in the recipes. Although there is no one-to-one mapping from word to crumb of cake, there is one-to-one mapping from word difference to whole-cake difference. ‘Baking-powder’ does not correspond to any particular part of the cake: its influence affects the rising, and hence the final shape, of the whole cake. If ‘baking-powder’ is deleted, or replaced by ‘flour’, the cake will not rise. If it is replaced by ‘yeast’, the “cake will rise but it will taste more like bread. There will be a reliable, identifiable difference between cakes baked according to the original versoin and the ‘mutated’ versions of the recipe, even though there is no particular ‘bit’ of any cake that corresponds to the words in question. This is a good analogy for what happens when a gene mutates. "
― Richard Dawkins , The Blind Watchmaker: Why the Evidence of Evolution Reveals a Universe Without Design
44
" It will be agreed that you can’t divide a cake up into its component crumbs and say ‘This crumb corresponds to the first word in the recipe, this crumb corresponds to the second word in the recipe’, etc. In this sense it will be agreed that the whole recipe maps onto the whole cake. But now suppose we change one word in the recipe; for instance, suppose ‘baking-powder’ is deleted or is changed to ‘yeast’. We bake 100 cakes according to the new version of the recipe, and 100 cakes according to the old version of the recipe. There is a key difference between the two sets of 100 cakes, and this difference is due to a one-word difference in the recipes. Although there is no one-to-one mapping from word to crumb of cake, there is one-to-one mapping from word difference to whole-cake difference. ‘Baking-powder’ does not correspond to any particular part of the cake: its influence affects the rising, and hence the final shape, of the whole cake. If ‘baking-powder’ is deleted, or replaced by ‘flour’, the cake will not rise. If it is replaced by ‘yeast’, the “cake will rise but it will taste more like bread. There will be a reliable, identifiable difference between cakes baked according to the original version and the ‘mutated’ versions of the recipe, even though there is no particular ‘bit’ of any cake that corresponds to the words in question. This is a good analogy for what happens when a gene mutates. "
― Richard Dawkins , The Blind Watchmaker: Why the Evidence of Evolution Reveals a Universe Without Design
49
" There is a definite set of biomorphs, each permanently sitting in its own unique place in a mathematical space. It is permanently sitting there in the sense that, if only you knew its genetic formula, you could instantly find it; moreover, its neighbours in this special kind of space are the biomorphs that differ from it by only one gene. [W]hen you first evolve a new creature by artificial selection in [a] computer model, it feels like a creative process. So it is, indeed. But what you are really doing is finding the creature, for it is, in a mathematical sense, already sitting in its own place in the genetic space of Biomorph Land. "
― Richard Dawkins , The Blind Watchmaker: Why the Evidence of Evolution Reveals a Universe Without Design
56
" Gelin bütün konunun sonucunu özetleyelim. Yaşamın özü muazzam ölçeğe sahip istatistiki olasılıksızdır. Bu yüzden de yaşamın açıklaması ne olursa olsun şans olamaz. Yaşamın varlığının gerçek açıklaması şansın tam tersini içermelidir. Şansın bu antitezi doğru anlaşıldığında, onun rastgele olmayan hayatta kalım olduğu görülecektir. Fakat yanlış bir şekilde anlaşıldığında rastgele olmayan hayatta kalım şansın antitezi değil, şansın kendisidir. Bu iki aşırı ucu birbirine bağlayan bir süreklilik bulunur ve bu süreklilik, tek basamaklı seçilimden birikimli seçilime giden sürekliliktir. Tek basamaklı seçilim saf şans olduğunu söylemenin başka bir yoludur sadece. Rastgele olmayan hayatta kalım yanlış anlaşıldığında derken kastettiğim şey budur. Yavaş kademeli basamaklarla birikimli seçilim, yaşamın karmaşık tasarımının varlığının açıklamasıdır ve şu ana kadar sürülmüş işe yarayan tek açıklamadır.
Bu kitabın tamamı şans fikrinin hakimiyeti altındaydı, düzenin, karmaşıklığın ve görünüşteki tasarımın kendiliğinden ortaya çıkmasının astronomik uzunluktaki olasılıksızlıklarının hakimiyeti vardı. Şansın dişlerini körelterek onu evcilleştirmenin bir yolunu aramıştık. "Evcilleştirilmemiş şans", saf, çıplak şans, düzenli tasarımın sıfırdan tek bir zıplayışta var oluşa sıçramasıdır. Eğer bir zamanlar göz yokken aniden sadece bir nesillik kısa bir zaman süresi sonra tam olarak şekillenmiş mükemmel ve eksiksiz göz ortaya çıkmış olsaydı, bu evcilleştirilmemiş şans olurdu. Tek adımda göz ortaya çıkması imkânsız değildir fakat gerçekleşmeme olasılığını yazmaya çalışsaydık zamanın sonuna kadar sıfırları yazmakla uğraşırdık. Bu olasılıksızlığın aynısı, tamamen şekillenmiş, mükemmel ve eksiksiz her türlü varlık için de geçerlidir. Bunlar arasında (bu sonuca varmaktan kaçınmanın bir yolunu göremiyorum) tanrılar da bulunur.
Şansı "evcilleştirmek," son derece olasılıksız olan bir şeyi, bir dizi halinde sıralanmış olasılıksızlığı daha düşük küçük bileşenlere bölüştürmek anlamına gelir. X'in Y'den tek bir basamakta ortaya çıkması ne kadar olasılıksız olursa olsun, bu ikisi arasında son derece küçük aralıklarla basamaklanmış bir dizi ara biçimler hayal etmek her zaman olasıdır. Büyük ölçekli bir şans ne kadar olasılıksız olursa olsun, küçük şansların olasılıksızlıkları daha düşük olacaktır. Ve yeteri derecede küçük aralıklara bölünmüş yeterince büyük bir dizi olduğunu doğru varsaydığımızda, astronomik olasılıksızlıklara başvurmadan her şeyden her şeyi üretebiliriz. Bunu yapmamaız, ancak bütün ara biçimlerin içine sığabileceği yeterli uzunlukta bir zaman dilimi varsa mümkün olacaktır. Ve tabi her adımı belli bir yönde güdecek bir mekanizma varsa, çünkü bu mekanizma olmazsa, adımlar dizisi yoldan çıkacak ve sonsuz kadar rastgele ortada dolaşacaktır.
Darwinci dünya görüşünün tüm iddiası, bu iki ön koşulun da sağlanmış olduğu ve yavaş ve kademeli birikimli doğal seçilimin varlığımızın nihai açıklaması olduğudur. Eğer yavaş evrim teorisi versiyonları varsa, bunlar belli özel durumlar için doğru olabilirler. Fakat gerçeğin tamamı olamazlar çünkü bunlar evrim teorisine astronomik olasılıksızlıkları eritme ve görünüşteki mucizevi harikaları açıklama gücü veren hayati noktayı redderler. "
― Richard Dawkins , The Blind Watchmaker: Why the Evidence of Evolution Reveals a Universe Without Design
