Home > Work > Der Bajazzo
1 " Niets bond me meer aan de mensen tussen wie ik was opgegroeid, wier blikken me steeds vreemder en verbaasder aanstaarden en wier wereldbeschouwing te eenzijdig was dan dat ik me geroepen voelde me daar naar te voegen. Toegegeven, ze kenden me goed, en wel als een onnut lid van de maatschappij zoals ik ook mezelf kende. Maar sceptisch en fatalistisch genoeg om - met de woorden van mijn vader- mijn 'paljasbegaafdheid' van de vrolijke kant te nemen en van zins om op mijn manier van het leven te genieten ontbrak het me geenszins aan zelfingenomenheid. "
― Thomas Mann , Der Bajazzo
2 " Maar de dagen verstreken, en het werden weken en maanden, - verveling? Ik geef toe dat er niet altijd een boek bij de hand is om een aantal uren inhoud te verschaffen; je hebt ook al zonder dat er iets lukte op de piano proberen te fantaseren, je zit bij het raam een sigaret te roken en onwillekeurig bekruipt je een gevoel van afkeer van de hele wereld en van jezelf; de angstigheid overvalt je weer, de maar al te goed bekende angstigheid, en je springt op en gaat naar buiten waar je met het opgeruimde schouderophalen van de fortuinlijke naar de mensen die werken kijkt die geestelijk en materieel te weinig begiftigd zijn om niets te doen en te genieten. "
3 " Terwijl ik dit opschrijf, zie ik het beeld voor me van een armzalige bedelaar die voor de etalage van een juwelier naar de glans van een kostbaar kleinood met edelstenen staart. Die man zal zich zelf nooit toestaan de wens uit te spreken dat hij dit sieraad wil bezitten; want alleen al de gedachte aan dat verlangen zou lachwekkend en onmogelijk zijn en zou hem voor zichzelf een voorwerp van spot maken. "
4 " Er een eind aan maken: maar zou dat niet haast een beetje heldhaftig zijn voor een 'paljas'? Het zal er wel op uitdraaien, ben ik bang, dat ik verder ga met leven, met eten en slapen, en me met het een of ander zoet te houden; en misschien zal ik er zo langzamerhand aan wennen en in schikken een 'ongelukkige en belachelijke figuur' te zijn. "