Home > Work > Η κραταιά αγάπη
1 " Ακόμα και τις εποχές που του έδειχνε παραδομένη ολοκληρωτικά, εκείνος την αγαπούσε το ίδιο. Γιατί αγάπη είναι να θέλεις τον άλλο ακόμα κι όταν απόλυτα τον έχεις κατακτήσει. Όσο διαρκεί μια πολιορκία, μια διεκδίκηση, κανείς δεν μπορεί να ορκιστεί με βεβαιότητα ότι αγαπάει. Σπάνια το γνωρίζει. "
― Μάρω Βαμβουνάκη , Η κραταιά αγάπη
2 " Όσοι, ελάχιστοι, έτυχε να βρεθούν κοντά τους εκείνη τη φλογερή εποχή, έκπληκτοι παρατηρούσαν κάτι περίεργο ν' ανάβει ανάμεσα στους δυο τους. Ο τρόπος που κοιτούσε κι απευθυνόταν ο ένας στον άλλον τους, η λάμψη στα πρόσωπα, η απορρόφηση, τ' αστεία και οι λέξεις που αστραφτερά αντάλλασσαν και, πιο πολύ, ο μονωτικός κύκλος τους, το πώς αγνοούσαν όποιον άλλον κι ό,τι άλλο κοντά τους, συνεπαρμένοι απ' την προσωπική διπλή ζωή τους. Την πολλαπλή καταδική τους πάμπλουτη ζωή.Δεν συζητούσαν με κανέναν άλλον για τη σχέση τους. Ήταν άλλωστε αδύνατο να μεταδώσουν πιο πέρα εκείνο που βίωναν. Χρειάζονται κοινές μνήμες, κοινές παραστάσεις, κοινές ευαισθησίες κι αρρώστιες για να εννοήσουν τι λες, κι ήταν εξαιρετικά δύσκολο, απίθανο, να βρουν κάποιον που να βίωσε κάτι παρόμοιο για να τους καταλάβει. "
3 " Το είναι και το πρέπει", της έλεγε. "Το είναι, μόνο το είναι έχει σημασία. Κι ύστερα τι θα πει, πρέπει; Θεωρούμε πρέπει το συνήθως συμβαίνον". "
4 " Λες κι η συνάντηση με κάποια πλάσματα είναι μια απλή προσπέραση. Λίγο εύκολη, λίγο δύσκολη, λίγο τυχαία. Λες και τούτα τα πλάσματα δεν μας μεταμόρφωσαν στο εξής και για πάντοτε σε κάτι άλλο. Λες και αυτό το άλλο, τώρα που έμαθε, μπορεί ν' αντέξει στη στέρηση ή να επιστρέψει σε κείνο που πριν, ανίδεο, ήταν. "