Home > Work > Exodus
1 " I romanticised Mancunian despair, W says. I didn't realise that Mancunian despair is only the desire to leave Manchester "
― Lars Iyer , Exodus
2 " Ne zaman felsefeyi ciddiye alacaksın?" diye soruyor. "Yıllardır hiçbir şey okumuyorsun. Felsefeden emekli mi oldun? Vaz mı geçtin?" Vazgeçmedim, diyorum. "O zaman neden yazmıyorsun? Kendini dışsallaştırmak zorundasın. Eksikliklerini deneyimlemek zorundasın." Deleuze ve Guattari'nin bol paça pantolonları ve uzun saçlarıyla 70'lerden kalan fotoğraflarının olduğu bir kitabı gösteriyorum W'ye. Şunlara bak! Eğleniyorlar! "Onların fikirleri vardı," diyor W. "Onlar dünyayı değiştiriyorlardı."Aptallar için Deleuze... Yeni başlayanlar için Deleuze... Felsefe Piş, Ağzıma Düş dizisinden Beyninizi Açmak İçin Deleuze ve En Küçük Ortak Payda dizisinden Madde Madde Deleuze. Her Şeyi Sağduyuya İndirgemek dizisinden Sersem Deleuze. Deleuze'ü Açıklayan Öbür Saçma Sapan kitaplar dizisinden Deleuze'ü Kesip Biçelim... "Sence Deleuze'e giriş niteliğinde yeterince kitap var mı?" diye soruyor W. Ama Deleuze zor! diye karşı çıkıyorum. "Deleuze zordur," diyor W. "Felsefe zordur! Ve kolaylaştırmamalıdır!"W. Deleuze'ün Duyumsamanın Mantığı kitabını postacı çantasında bir ay boyunca taşımış. Tek kelimesini bile anlamamış. "Bir kitabın değerini, seni daha çok düşündürip düşündürmemesi ile ölçersin," diyor W. Duyumsamanın Mantığı seni daha çok düşündürdü mü, diye soruyorum. Budalalığını yeni bir şekilde deneyimlemesini sağlamış, bu da çok değerli bir şeymiş. "Budalalık tek bir şey değildir," diyor W. "Budalalığın türleri, tonları vardır." W.'nin Deleuzecü budalalığı Rosenzweigcı budalalığından çok farklıymış. Kierkegaardcı budalalığından da. Okuduğu her filozofla düşüncenin sınırlarını farklı bir şekilde deneyimliyormuş. Okumanın tek sebebi bu değil miymiş zaten? Sınırlarını yeniden keşfetmek, Budalalığını deneyimlemek değil miymiş? "
