Home > Work > ადამიანთა სევდა
1 " ახლა ყველა ადამიანი მოთხრობა მგონია, იმწუთშივე წარმოვიდგენ, რომ მოთხრობა ხარ და სათაურს გამოგიძებნი... "
― Goderdzi Chokheli , ადამიანთა სევდა
2 " - ვიღაცამ მიტხრა, უკვდავების წყარო არისო- მერე სად მიგაქვს?- ერთი თვეა ვასხამ დედიკოს საფლავზე და ...- შენ არ დალიე?- არა, ჯერ არა.- რატომ?- იქნებ დედიკო არ გააცოცხლოს. მე რომ დავლიო, აღარ მოვკვდები და ჩემს დედიკოს ვეღარასოდეს შევხვდები. "
3 " - რა გადარდებს?- მარტოობა მადარდებს. ადამიანი ხშირად ხალხშია, მაგრამ მაინც მარტოდ გრძნობს თავს. ზოგჯერ თავის თავიც ეუცხოება, საკუთარ თავს გაურბის. რატომ ხდება ეს? არ ვიცი. საიდან მოვედი ან სად მივდივართ? არც ეს ვიცი "
4 " ისე არაფერზე ვწერ, თუ არ მიყვარს, ხოლორაც მიყვარს, იმას სიკვდილის მომენტში წარმოვიდგენ ხოლმე და მერე ვნანობ, რომმოვკალი, ჰოდა, ეს სინანული მაიძულებს სიცოცხლეზე ფიქრს "
5 " - მართა პირველი.- ოჰო! რა ლამაზი სახელი და გვარი გაქვთ!- მართლაა!- ძალიან მომწონს.- უი, დიდი მადლობა.- მართა, შეიძლება სიყვარულის შესახებ რამდენიმე კითხვა მოგცეთ, ხომ არ გაბრაზდებით?- უი, როგორ გეკადრებათ, პირიქით, მე ძალიან მიყვარს ამ თემაზე საუბარი. - რახან ასეა, მაშინ გულახდილად მითხარით, გიყვართ ვინმე?- არა, მე გათხოვილი ვარ! "
6 " -სიკვდილზე რას იტყვი. ქვებსა და ხეებს თუ აქვთ მისი განცდა?– სიკვდილი,რომ გამოიგონა ღმეთმა,იფიქრა, მოდი გამოვცდიო და ჯერ ქვას არგუნა მისი განცდა. ქვებმა ისე განიცადეს, იმდენი იდარდეს,რომ დარდისგან სულ იფშვნებოდნენ, აღარ ივიწყებდნენ თავიანთი თანამოძმის სიკვდილს და ყველანი იფშვნებოდნენ. ღმერთმა იფიქრა, ამათთვის ეს განცდა არ შეიძლებაო, აარიდა ქვებს სიკვდილი და ახლა ხეს არგუნა. იმათაც ძლიერ განიცად…ეს, მთელმა ტყეებმა ტოტები ჩამოილეწეს და აღარ ივიწყებდნენ სიკვდილს. ხეებსაც აარიდა სიკვდილი და ახლა წყალს არგუნა. ვერც წყალმა გაუძლო, დაშრობა დაიწყო. შემდეგ ადგა ღმერთი და ადამიანებს არგუნა სიკვდილი. ადამიანმა იტირა, იტირა.. მერე კი დამარხა მკვდარი და ტირილით გამოიგლოვა კიდეც. ამის მერე ღმერთმა ადამიანს მიაკუთვნა სიკვდილის განცდა. "