Home > Work > Fahim Bey ve Biz
1 " İnsanlar, birbirlerinden uzun mesafelere ayrılmış yıldızlar gibi, kendi hususî boşlukları içinde dönen, hepsi yalnız, hepsi mahrem ve başkalarına kapalı birer dünyadır. Bir yıldız sönünce ondan uzaktakiler bir şey duymaz. "
― Abdülhak Şinasi Hisar , Fahim Bey ve Biz
2 " Bu, günün en çok sevdiğim akşam saatiydi. Akşam, şehre ve kalblere helmesini döküyor, sokaktan geçenlerin gözlerine karanlıkların sürmesini çekiyor, yüzlerini sanatın manalarıyla güzelleştiriyor, hareketlerini kahramanların edalariıla asaletleştiriyor, her şeyi romantik gölgelerle sararak kıymetleştiriyordu. Bir günün daha, içinde kendi aradıklarını bulmadan, bozulup zail olduğunu duydukları bu anda insanlar hemdaha çok cesaretli, hem daha az müşkülpesent olurlar. Akşamın karartısı ruhlarına sirayet ettiği zaman, batan güneş son aldıkları kararları gözlerinde parlatarak, başlarına ve saçlarına biraz yaldız sürerek onları bir an için güya hep güzelmişler ve hep seviliyorlarmış, aşkın hazları içinde yüzüyorlarmış, birçok tereddütlerdensonra artık evlerine dönmeye karar vermiş olanları bile, aşklarına koşuyorlarmış gibi bir cezbe içinde gösterir. "
3 " Zira herkes gizlice hiyanet ettiği bir ahlaka hürmetini başkalarına ithamla ispat etmek ister. "
4 " Fahim Bey'e merhamet ve muhabbetle ve ihtiyarlığa da nefretle bakıyordum. İnsanlarda bu inhitat ne çabuk başlıyor! Yavaş yavaş kazanılmış, birikmiş bunca bilgi, tecrübe, hep bu neticeye mi varmalıydı? "