" Tingllim

Hjek keq por sё kthej te ti. Qe, lot`t i tera.
Mbas tashit nji pikё lodje sё derdh pёr ty.
S’ke mbet veç ti, ka edhe varza tjera,
por nuk mё kan bamun dritё der’sot kёta sy.
Kangёt qi t’i kndova ka me i tretun era.
Emni i yt nё zembёr t’eme ka me u shlye.
Ti duej ke tё duesh tash qi ka dalё prendvera.
Se na lidh ma gja. U zgjidh, u zgjidh ky nye.
Pertrihet nё ket stinё tё bukur marё natyra,
dhe shpirti i em nё kto dit ka m’u pёrtri.
E krejt jetёs s’eme do t’i ndrrojё, po, ftyra.
Mbas tashit ti nё daç mё duej e nё daç mos mё duej,
por lulet qi shpёrthejn sivjet nё kёt shtёpi,
nuk çilin ma pёr ty. Janё tё tjetёrkuej. "

― Ernest Koliqi