" [...]
Deze vorm van lezen als kind heeft iets merkwaardigs: het is allesverslindend, maar zonder richtingsgevoel, het is willekeurig, lukraak, zonder onderscheid tussen genres of zelfs tussen fictie en non-fictie, en het voltrekt zich zonder enig kritisch vermogen.
Volwassenen lezen anders. McGahern: "Wij merken dat we boeken niet langer voor het verhaal lezen en dat alle verhalen in zekere zin ook hetzelfde verhaal zijn, en we gaan steeds meer op zoek naar boeken die als een soort spiegel werken. [...] "

― , Embracing the Ordinary: Lessons From the Champions of Everyday Life