QUOTES

2 " It is not possible to be original by trying to be original - those who attempt this in the arts will be merely avant-garde. Originality is the product of an impulse to intense and overwhelming that it bursts the conventions and produces something new - again more by accident than design. "

― , The Age Of Absurdity: Why Modern Life Makes It Hard To Be Happy

4 " The 1970s was the decade of liberation, of anger at injustice and demands for recognition and rights. But over time, the demand for specific rights degraded into a generalized sense of entitlement, the demand for specific recognition into a generalized demand for attention and the anger at specific injustice into a generalized feeling of grievance and resentment. The result is a culture of entitlement, attention-seeking and complaint. "

― , The Age Of Absurdity: Why Modern Life Makes It Hard To Be Happy

6 " Imagine someone sitting alone in a room without television, radio, computer or phone and with the door closed and the blinds down. This person must be a dangerous lunatic or a prisoner sentenced to solitary confinement. If a free agent, then a panty-sniffing loser shunned by society, or a psycho planning to return to college with an automatic weapon and a backpack full of ammo. "

― , The Age Of Absurdity: Why Modern Life Makes It Hard To Be Happy

8 " The talent for self-justification is surely the finest flower of human evolution, the greatest achievement of the human brain. When it comes to justifying actions, every human being acquires the intelligence of an Einstein, the imagination of a Shakespeare, and the subtlety of a Jesuit. "

― , The Age Of Absurdity: Why Modern Life Makes It Hard To Be Happy

10 " The drive to make everything lightweight is depriving us of the the deep reassurance of heft. "

― , Embracing the Ordinary: Lessons From the Champions of Everyday Life

12 " Employees hate meetings because they reveal that self-promotion, sycophancy, dissimulation and constantly talking nonsense in a loud confident voice are more impressive than merely being good at the job - and it is depressing to lack these skills but even more depressing to discover one's self using them. "

― , Embracing the Ordinary: Lessons From the Champions of Everyday Life

14 " Proust is famous for his rhapsodies on hawthorns but his book has only three of these, whereas there are thirteen scenes in brothels, one especially detailed episode running to more than forty pages. Few critics mention the brothels but they are more fun than the hawthorns. "

― , Embracing the Ordinary: Lessons From the Champions of Everyday Life

16 " In sex women are largely guided by their sensible bodies but men are driven crazy by their feverish minds. Men love to think and talk about sex; women enjoy it while it lasts, if they can, and have little interest in pre-match build-up or post-match analysis. "

― , Embracing the Ordinary: Lessons From the Champions of Everyday Life

18 " As royalty, celebrities and the rich have always known, a smile is the most subtle and satisfying way of shitting on the inferior. "

― , Embracing the Ordinary: Lessons From the Champions of Everyday Life

20 " Het centrale proustiaanse besef bestond eruit dat niets in de psychologie van de mens eenvoudig is en dat er geen misleidender gedrag bestaan dan dat wat voor de hand liggend lijkt. Niet alleen draagt iedereen een masker, maar mensen hebben ook verschillende maskers, een hele garderobe vol, voor verschillende gelegenheden. Het leven is een gemaskerd bal waar alle deelnemers met een grote koffer vol maskers naartoe komen voor elke ontmoeting een ander exemplaar opzetten.
Mensen begrijpen wordt nog verder bemoeilijkt door het feit dat alle kennis over anderen relatief is en volledig afhangt van de waarnemer (wat dat betreft zat Proust op één lijn met de moderne fysica). Er kan geen onbevooroordeeld, goddelijk begrip zijn, want de waarnemer oefent altijd invloed uit op de geobserveerde. Een ander probleem is dat de geobserveerde een bewegend doelwit is: mensen veranderen voortdurend, maar op subtiele manieren die moeilijk waarneembaar en nog moeilijker te beschrijven zijn. Een van de lastigste opgaven voor een romanschrijver is om het karakter weer te geven als een proces, als een voortdurend op onvoorspelbare manieren veranderende entiteit die tegelijk, paradoxaal genoeg, in essentie hetzelfde blijft. [...]
Het sociale leven is dus een ingewikkeld rollenspel tussen wat mensen eigenlijk zijn, wat ze zelf denken te zijn, hoe graag door anderen gezien willen worden en wat anderen feitelijk zien. Het komt maar zelden voor dat deze percepties met elkaar overeenkomen. Mensen veranderen ook voortdurend, maar zijn zich daar overwegend niet van bewust omdat ze zodanig door het rollenspel in beslag worden genomen dat ze geen ruimte hebben om nog iets anders dan hun eigen optreden te zien - en dus zijn de mogelijkheden voor misverstanden en conflicten schier eindeloos. "

― , Embracing the Ordinary: Lessons From the Champions of Everyday Life