" რამდენიმე წუთში ჯეგე მისარიონის გარშემო ოციოდე ბავშვმა მოიყარა თავი. გახამებული, თეთრი ტილოს გრძელი პერანგები და შარვლები ეცვათ, დამწყალობებისათვის საგანგებოდ გამოეწყოთ მშობლებს. მფარველი ღვთისშვილის მშვილდში გამძვრალ და მის მიერ დალოცვილ პატარას სახადი და ციებ-ცხელების მავნე სენი ვერას დააკლებდა, მაგრამ ყველაზე მეტად პატარებს ის ახარებდათ, დამწყალობების შემდეგ დედები თაფლიკვერებს რომ გამოუცხობდნენ, თანაც იმდენს, ცოტა რომ გამოეზოგათ, ოთხ-ხუთ დღესაც იმყოფინებდნენ. ამიტომაც დიდი ჟრიამულით სათითაოდ ძვრებოდნენ მშვილდში. მითრა გაღიმებული დაჰურებდა პატარებს და ლოცავდა მათ. ისე გაერთო ბავშვების ცქერით, ვერც კი შეამჩნია, ღვთისშვილები როგორ წამოადგნენ თავს.
- ყოველთვის მომწონდა მითრას დამწყალობების წესი, ამდენი ბავშვი ასეთი ბედნიერი იშვიათი სანახავია, - აღტაცებას ვერ მალავდა კოპალა. "

― Natalie Davitashvili , ამბავი ლილე იროელისა (იროელთა ქრონიკები, #3)