" Bir kereliğine. Roarke ondan önce uyumuştu.Eve karanlıkta yatıyor, Roarke'un nefes alıp vermesini dinliyordu.Kendi vücudu soğurken Roarke'tan ona doğru rahatlatıcı bir sıcaklık yayılıyordu.Kocası uyuya kaldığndan,Eve parmaklarını onun saçlarına daldırırken, ''Seni Seviyorum'', diye mırıldandı.''Seni o kadar çok seviyorum ki, kendimi aptal gibi hissediyorum.''
Sonra içini çekti,gözlerini kapattı ve zihnini boşaltmayı diledi.
Yanında,Roarke karanlıkta gülümsüyordu.
O asla ilk uyuyan olmazdı. "

― Nora Roberts