" Ertesi sabah dükkanda tek başına mutsuzca dikilirken son derece sade bir kadın müşteri öfkeyle içeri daldı. Mantar süslemeli bir şapkayı kurdelelerinden tutmuş sal­lıyordu. "Şuna bak!" dedi kadın öfkeyle. "Bana bunun Ja­ne Farrier'in Kont'la karşılaştığında taktığı şapka olduğu­nu söylemiştin. Yalancı seni. Benim başıma hiçbir şey gelmedi!"
"Hiç şaşırmadım," dedi Sophie, kendini dizginlemeye fırsat bulamadan. "Seninki gibi bir yüzle o şapkayı taka­cak kadar budalaysan, Kral gelip yalvarsa da farkına var­mazsın -tabii seni görür görmez taş kesilmezse."
Müşteri küplere bindi. Şapkayı Sophie'ye doğru fırla­tıp hiddetle dükkandan çıktı. Sophie şapkayı dikkatle çöp kutusuna tıktı. Kural belliydi: Soğukkanlılığını kay­ bedersen, müşteriyi kaybedersin. Bu kuralın doğruluğu­nu az önce ispatlamıştı. Ama bunu ne kadar eğlenceli bulduğunu fark etmek onu biraz endişelendirdi. "

― Diana Wynne Jones , Howl’s Moving Castle (Howl’s Moving Castle, #1)