" Soyadımız da, diye devam etti Agnés, tesadüfen verilmiş bize, dünyada ne zaman ortaya çıktığını, tanımadığımız bir atamızın onu nasıl yakaladığını bilemiyoruz. Bu adı hiç anlamıyoruz, tarihçesi hakkında hiçbir şey bilmiyoruz ama gene de onu coşkulu bir sadakatle taşıyoruz, onunla bir oluyoruz, hoşumuza gidiyor, sanki dâhice bir esinlenmeyle bizzat kendimiz icat etmişçesine onunla gülünç bir gurur duyuyoruz. Yüz için de aynı şey. Hatırlıyorum, çocukluktan çıkarken olmalı: Aynada kendime baka baka, sonunda gördüğümün ben olduğuna inanmıştım. O günlere dair anılarım çok silik ama gene de ben'imi keşfetmek başımı döndürmüş olmalı. Ama daha sonra aynanın karşısında durup kendi kendinize şöyle dediğiniz bir an geliyor: Bu gerçekten ben miyim? Ve neden? Neden onunla birleşmek zorundayım? Bu yüzün benim için ne önemi var? Ve bu noktadan itibaren her şey çözülmeye başlar. Her şey çözülmeye başlar. "

― Milan Kundera , Immortality