QUOTE : Ben Chopin'in Cenaze Marşı'nı dinlerken öleceğime, fonda agucuklarla gebermeyi tercih ederim. Şunu da ekleyeyim: Her türlü kötülük, ölümün yüceltilmesi demek olan bu cenaze marşından gelir. Daha az cenaze marşı olsaydı, belki de daha az insan ölecekti. Ne demek istediğimi anla: Trajedinin esinlendiği saygı, bir çocuk cıvıltısının gamsızlığından çok daha tehlikelidir. Trajedilerin ezeli koşulu nedir? Değeri insan hayatından daha yüksek görülen ideallerin varlığı. Peki ya savaşların koşulu? Aynı şey. Seni ölmeye mecbur ediyorlar, çünkü anlaşılan, senin hayatından çok daha yüce bir şey var. Savaş ancak trajedinin dünyasında var olabilir; insan tarihin başından beri sadece trajik dünyayı tanımıştır ve bunun dışına çıkabilecek durumda değildir. Trajedi çağı ancak havaice bir başkaldırıyla kapatılabilir. İnsanlar artık Beethoven'ın Dokuzuncu Senfoni'si hakkında, Bella parfümlerinin reklamının fon müziği olan sevinç marşının dört ölçüsünden başka bir şey bilmiyorlar. Ben bunu ayıplamıyorum. Trajedi, elini göğsüne koyarak hışırtılı bir sesle tirat geçen çaptan düşmüş bir oyuncu eskisi gibi dünyadan kovulacak. Havailik sıkı bir zayıflama kürüdür. Şeyler anlamlarının yüzde doksanını kaybedecek ve hafifleyecekler. Bu seyreltilmiş atmosferde fanatizm diye bir şey kalmayacak. Savaş olanaksız hale gelecek.