" Paris kenar semt tiyatrolarından birinde birkaç hafta sonra ‘Saint-Cloud’un Rüzgâr Fırıldağı’ adlı bir güldürü başlıyor; Fouché’nin esen rüzgâra göre yön değiştiren, ama yeniden çok hesaplı davranışlarını, adlar pek az değiştirilerek ele alan bu parodiyi herkes anlıyor ve alkışlıyor. Fouché, kişiliğini böylesine yeren bir oyunu sansürce yasaklatabilirdi elbette. Bereket, böyle şeyler yapmaktan kaçınacak bir yaradılışı var. Kişiliğini, daha doğrusu kişiliği olmadığım hiç gizlemiyor. Tam tersine, özel ününü sağlayan bu her an değişirliğini ve güvenilmezliğini daha da ortaya vuruyor. İstedikleri kadar ona gülsünler, yeter ki buyruklarını dinlesinler ve korksunlar! "

― Stefan Zweig , Fouché