Éric Fottorino QUOTES

3 " Δεν ξέρουν τι άλλο να πούνε. Μυρίζουν ο ένας τον άλλο σαν τα ζώα που εξοικειώνονται σιωπηρά. Είναι μια φιλία χωρίς πολλά λόγια που γεννιέται γλυκά, αλλά ακόμη δεν μπορούν να το μαντέψουν. Πολλές φορές η φιλία στερείται λεξιλογίου. Καλύτερα έτσι, από το να μιλάς με χιλιοειπωμένες λέξεις. "

― Éric Fottorino , Korsakov

4 " Μπορούσα να ονειρεύομαι, απλώς να ονειρεύομαι, είχα αυτή την πολυτέλεια που προσφέρεται στα παιδιά, για να τους αφαιρεθεί αμέσως μόλις μεγαλώσουν. "

― Éric Fottorino , قبلات سينمائية

5 " Νομίζω ότι ο πατέρας μου είχε ταλέντο. Μπορούσε να συλλάβει μια στιγμή αδυναμίας, έναν βουβό θυμό, το ελάχιστο ίχνος που είχε αφήσει ένα επεισόδιο κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων πάνω σε ένα πολύ αθώο πρόσωπο. "

― Éric Fottorino , قبلات سينمائية

6 " Ακόμα και στην καρδιά ενός μεγάλου πλήθους, δεν θα υπήρχαμε παρά μόνο εμείς. "

― Éric Fottorino , قبلات سينمائية

7 " Κάποιοι αρκούνταν να ακούνε μια φωνή στο ακουστικό. Έκλειναν τα μάτια κι έμοιαζαν να κοιμούνται, βγάζοντας πού και πού ένα γρύλισμα για να δείξουν ότι βρίσκονται ακόμα εκεί. Άλλοι φώναζαν, επαναλάμβαναν τις λέξεις: κάθε μονάδα έπρεπε να εξαργυρώνει την αξία της σε εγγύηση για ξανασμίξιμο, για παντοτινή αγάπη. "

― Éric Fottorino , قبلات سينمائية

8 " Μια ολόκληρη εβδομάδα χωρίς να ιδωθούν. Ο χρόνος τούς είχε φανεί ατελείωτος. Μιλάνε ελάχιστα. Οι λέξεις τους είναι τα βλέμματα που ανταλλάσσουν. "

― Éric Fottorino , Korsakov

9 " وحيدين في العالم،كلن زوج يرقص.همست مايليس ببعض الكلمات.
كانت تريد أن تعرف إن كنت لها.أجبت نعم.كل واحد فينا كان للآخر،الواحد على الآخر،الواحد في الآخر والجسدان يتلاطمان.أين قرأت أن قلب الإنسان يمكن أن يخفق أربعة مليار مرة في حياة بأكملها؟ كنت أريد أن يُبطئ قلب مايليس.كان كالطبل يحتدم علي.وكانت مايليس تحترق مثل الفتيل. "

― Éric Fottorino , قبلات سينمائية

10 " في نهاية حياته،كان أبي أيضا يستيقظ على حافة النهار.عند اللون الوردي لسماء الشفق،كان بفضل ذلك الوميض الشبيه بالبخار الذي يسبق بزوغ الشمس،لأنه كان عاشقا للوعود،خائفا من السقوط.كان الفجر يغسله من وساوسه الليلية.كان يستخدم كلمة"البعث"وفجأة أدركت تماما أن المسيح الحزين المعلق فوق سريره كان في مكانه الصحيح. "

― Éric Fottorino , قبلات سينمائية

11 " Κάποιες περαστικές διέσχιζαν πού και πού τη μοναξιά μου, γυναίκες βιαστικές, πάντα ανάμεσα σε δύο τρένα, ανάμεσα σε δύο άντρες, ανάμεσα σε δύο ηλικίες επίσης, είτε πολύ νέες είτε σχεδόν γριές. Ήμουν μια στάση, η σκιά που ακολουθεί το φως, ή προπορεύεται. Αλλά δεν ήμουν το φως. Αυτή η κατάσταση με βόλευε. "

― Éric Fottorino , قبلات سينمائية

12 " Δεν είχαμε αγγίξει ο ένας τον άλλο, αλλά το άρωμά της πότιζε τις άκρες των δαχτύλων μου. "

― Éric Fottorino , قبلات سينمائية

13 " Είχαμε γνωριστεί κάποτε εκεί, και θα ξαναβρισκόμασταν κάθε φορά που ένας από τους δυο μας θα επαναλάμβανε αυτή την κίνηση: να σπρώξει τις περιστρεφόμενες πόρτες του "Φλορ-αν λ' Ιλ". "

― Éric Fottorino , قبلات سينمائية

14 " Je ne sais rien de mes origines. Je suis né à Paris de mère inconnue et mon père photographiait les héroïnes. Peu avant sa mort, il me confia que je devais mon existence à un baiser de cinéma". "

― Éric Fottorino , قبلات سينمائية

15 " Δεν ξέρω τίποτα για την καταγωγή μου. Γεννήθηκα στο Παρίσι από μητέρα άγνωστη, ενώ ο πατέρας μου φωτογράφιζε πρωταγωνίστριες. Λίγο πριν πεθάνει, μου εξομολογήθηκε ότι όφειλα την ύπαρξή μου σε ένα κινηματογραφικό φιλί. "

― Éric Fottorino , قبلات سينمائية

16 " Δεν ήταν όμως η κατάλληλη στιγμή για να ψάχνω το χρώμα των ματιών της, γιατί εκείνη την ώρα άρχιζε μια άλλη ζωή, μέσα στην οποία λίγη σημασία είχε το ασπρόμαυρο ή το έγχρωμο, το σκούρο πράσινο ή το γρκι περλέ. Ήταν μια σκηνή στο ρελαντί, ενορχηστρωμένη από έναν αόρατο διευθυντή κίνησης, ίσως έναν από εκείνους τους γέρους Κινέζους με κασκέτο και μπαστούνι που εξασκούνται μπροστά μας στις αργές κινήσεις του τάι τσι. Μια κόκκινη μπάλα κύλησε στα πόδια μου, που την ακολουθούσε ένα παιδί, και, με τον ίδιο κυματισμό που κυλούσε η μπάλα και την ακολουθούσε το παιδί, η Μεϊλίς έγειρε πάνω μου το κεφάλι της, προφέροντας αυτές τις λέξεις: "Σ'αγαπώ από την αρχή". "

― Éric Fottorino , قبلات سينمائية

17 " Η σερβιτόρα δεν μας άφηνε από τα μάτια της. Μάντευα στο αμήχανο βλέμμα της πόσο προκλητικό μπορεί να είναι το θέαμα δύο ανθρώπων που αγαπιούνται. Ζούσαμε τη στιγμή κλεισμένη σε μια αδιαπέραστη φυσαλίδα. Η σερβιτόρα δεν μπορούσε να ξέρει ότι ο χρόνος μας κατέτρωγε. "

― Éric Fottorino , قبلات سينمائية

18 " Ο ήλιος αδυνάτιζε. Ήταν το τέλος της μέρας στη Ρώμη, λουσμένη σε πορτοκαλί φως, ό,τι ο πατέρας μου ονόμαζε ώρα μαγική, οι τελευταίες φλόγες πριν από τη νύχτα, οι πιο μυστηριώδεις, οι πιο εύθραυστες, αυτές που ήταν δυσκολότερο επίσης να τυπωθούν στο φιλμ. "

― Éric Fottorino , قبلات سينمائية

19 " Φανταζόμουν ότι, με τον καιρό, από ταξίδι σε ψέμα, από νορμανδικά καφέ σε ρωμαϊκά ξενοδοχεία, θα κατέληγε να γεννηθεί μια πλούσια γεωγραφία του έρωτά μας, γεμάτη μάρτυρες που θα μπορούσαν να πουν: "Ναι, ήταν μαζί, είναι οπωσδήποτε σύζυγοι. Τόσο δυνατά που την έσφιγγε, αλήθεια, θα μπορούσε να την έχει σκοτώσει". "

― Éric Fottorino , قبلات سينمائية

20 " Ήθελα να τη δω. Έπρεπε να τη δω. Όλες αυτές οι ώρες που είχα περάσει να τη σφίγγω, να την ανασαίνω, να διαβάζω σαν τρελός την επιδερμίδα της, με τις άκρες των δαχτύλων και τα μάτια κλειστά, όλες αυτές οι ώρες δεν είχαν λοιπόν χρησιμεύσει σε τίποτα. Νόμιζα ότι είχα γεμίσει Μεϊλίς και θα είχα αυτονομία, έστω για μερικές μέρες. Έκανα λάθος. Δεν ήμουν ερωτευμένος. Ήμουν τοξικομανής. "

― Éric Fottorino , قبلات سينمائية