Home > Author > Johan Terrin
1 " Victor keek naar buiten. Een paar sterren maar hadden de kracht om zich aan de hemel af te tekenen.Hij herinnerde zich het beeld dat hij in zijn kinderjaren als een onomstotelijke waarheid met zich meegedragen had. Dat van een zwart uitspansel dat met een speld doorprikt was, en waarachter licht brandde; de plek waar de doden zich ophielden, die hem door gaatjes die hij niet kon zien, bespiedden. "
― Johan Terrin
2 " Ze keek naar de boeken, de voorwerpen, niet naar de titels op de ruggen. "
