Home > Author > Иван Вазов
1 " Ние, българите, за да видим света и чудесата му, няма нужда да ходим така далеко, защото нашата България е един непознат и чуден свят. "
― Иван Вазов
2 " Лудите, лудите - те да са живи! "
3 " Светлината на човешката душа може да светне , дори под ударите на страданието , стига да я има там. "
4 " Тая прохладна майска вечер чорбаджи Марко, гологлав, по халат, вечеряше с челядта си на двора.Господарската трапеза беше сложена, както по обикновение, под лозата, между бистрия и студен чучур на барата, който като лястовичка пееше, деня и нощя, и между високите бухлати чемшири, що се тъмнееха край зида, зиме и лете все зелени. Фенерът светеше, окачен на клончето на едно люлеково дръвче, което приятелски надвисваше миризливите си люлеки над главите на челядта.А тя беше многобройна. "
5 " Човеците уважават ...плътоядния сокол-повече от кокошката,която му дава превъзходна гозба.Защо?Защото олицетворяват силата,която е правото и свободата..Философията нека процъфтява; природата остая,каквато си е. "
6 " Те жив са отклик на духа народни,а той не мре, и дор сърца туптятот скръб и радост в наший край свободни,и мойте песни все ще се четат. "
7 " Днес грее светата свобода,свободен е прежния роб,но камъне йоще народаизпраща въз Жидовий гроб. "
8 " Дето ази и да трая -за теб мисля и горя,в теб родих се и желаяв теб свободен да умра. "
9 " ... От тук окото волно прегради не намира.Вселената пред мене покорно се простира.Душата гордо диша. От тия планиниумът към нещо светло, голямо се стреми;и както тез могили без трънье и без храсти,душата ми е чиста от зависти и страстии пълна с упоенье, забравя за светът... "
10 " Нито жена, нито злато, нито сребро не правят человека благополучен на този свят, а знаеш ли кое? Свободата... Па друго не ти трябва... "
11 " საბრალონი არიან ისინი, ვინც სამშობლოსთვის ბრძოლას დამპყრობლის სამსახურში გადიდკაცებას ამჯობინებს. ასეთებს თავად მისივე პატრონები გამოიყენებენ და შემდეგ გაუსწორდებიან. შთამომავლობა კი დასწყევლის" ივან ვაზოვი "
12 " Naturile tinere, înflăcărate, au nevoie de o luptă. Știința nu îi poate satisface. Iar noile tendințe create de filozofia pozitivistă sunt foarte tentante pentru un suflet însetat de rebeliune și protest. Acești tineri au nevoie de idealuri. Nefericirea lor este că trăiesc într-o epocă ca asta, în care trebuie să caute aceste idealuri nu în sufletul lor și nu în nevoile vieții de azi, ci în cărțile unor doctrinari străini nouă. Noi, adică generația noastră, a fost, din perspectiva asta, mult mai fericită: avea un ideal limpede, luminos, definit, de puțini contestat, sădit în sufletele și inimile noastre din copilărie: idealul eliberării Bulgariei... - Tu îmi explici cauza fenomenului - și sunt întru totul de acord cu tine; dar eu spun mai mult, că acest fenomen este monstruos, este otravă pentru sufletele și mințile tinerilor noștri studenți - spuse Tsvetanov. - Și dacă va fi mai mult decât o modă trecătoare - va fi o adevărată nenorocire.- Ți-am spus că tineretul de astăzi, plin de aspirații, este nefericit pentru că este mai lipsit de toate cele pe care cei dinaintea lor le-au avut din belșug. Căci viața nu hrănește poftele ei beligerante, ci le satisface cât și cum poate. Un om însetat va bea și din apa noroasă a bălții. Pentru că nu mai există turci și trebuie să ne revoltăm împotriva a ceva - ne revoltăm împotriva învățătorilor, împotriva ordinii sociale, împotriva lui Dumnezeu și, dacă vreți, împotriva bunului simț ... Cel mai de seamă lucru este ca setea să fie stinsă. Dacă acești tineri ar fi trăit în vremea turcilor, probabil ar fi mers la spânzurătoare ... Iată, gândul ăsta mă împinge să-i condamn pentru zelul lor, fără să pot fi în stare să-i disprețuiesc sau să îi urăsc ... Setea trebuie potolită. "
