Home > Author > Arseny Tarkovsky
1 " -Μίλα!-Μίλα! Γιατί δε μιλάς;-Μίλα! Δε με νοιάζει τι θα πεις, μίλα!-Μίλα! Μίλα!Πες της...πες της...γιατί δεν της λες ότι κάθε στιγμή μαζί ήταν γιορτή. Επιφάνεια, οι δυο σας μόνοι μέσα στον κόσμο.Ότι ήταν πιο θαρραλέα, πιο αναλάφρη κι από πουλί, ότι κατέβηκε ορμητική δυο δυο τα σκαλιά σαν ίλιγγος και μέσα από την υγρή πασχαλιά σε οδήγησε στο βασίλειό της, στην άλλη πλευρά, πίσω από τον καθρέφτη.Πες της, γιατί δεν της λες, ότι όταν ήρθε η νύχτα, άνοιξαν διάπλατα οι πύλες της αγίας τράπεζας, ότι στο σκοτάδι έλαμψε η γύμνια σας, καθώς γείρατε.Ότι άνοιξες τα μάτια σου και την είδες στο πλάι σου και είπες...Πες της το. Αυτό πρέπει να της το πεις: ευλογήμενη να' σαι.Κι ότι ήξερες πως η ευλογία σου ήταν θράσος. Ότι κοιμόταν και το χέρι της ήταν ακόμα ζεστό κάτω από τα σκεπάσματα.Πες της για τα ηλεκτροφόρα σύρματα της κοιλιάς της, ότι βουνά πρόβαλλαν στην ομίχλη, θάλασσες λυσσομανούσαν, ενώ κοιμόταν ακόμα καθισμένη σε θρόνο κι ήταν, θέε μου, δική σου.Πες της, γιατί δεν της λες ότι όταν ξαπλώνατε μαζί, έσβησαν πόλεις χτισμένες ως εκ θαύματος.Πουλιά ταξίδευαν στον ίδιο δρόμο.Ότι ο ουρανός ξετυλιγόταν μπρος στα μάτια σας, ότι τα ψάρια στα ποτάμια κολυμπούσαν αντίδρομα.Πουλιά ταξίδευαν στο δρόμο μας "
― Arseny Tarkovsky
2 " 1I don't believe in omens or fear Forebodings. I flee from neither slander Nor from poison. Death does not exist. Everyone's immortal. Everything is too. No point in fearing death at seventeen, Or seventy. There's only here and now, and light; Neither death, nor darkness, exists. We're all already on the seashore; I'm one of those who'll be hauling in the nets When a shoal of immortality swims by. 2 If you live in a house - the house will not fall. I'll summon any of the centuries, Then enter one and build a house in it. That's why your children and your wives Sit with me at one table, - The same for ancestor and grandson: The future is being accomplished now, If I raise my hand a little, All five beams of light will stay with you. Each day I used my collar bones For shoring up the past, as though with timber, I measured time with geodetic chains And marched across it, as though it were the Urals. 3 I tailored the age to fit me. We walked to the south, raising dust above the steppe; The tall weeds fumed; the grasshopper danced, Touching its antenna to the horse-shoes - and it prophesied, Threatening me with destruction, like a monk. I strapped my fate to the saddle; And even now, in these coming times, I stand up in the stirrups like a child. I'm satisfied with deathlessness, For my blood to flow from age to age. Yet for a corner whose warmth I could rely on I'd willingly have given all my life, Whenever her flying needle Tugged me, like a thread, around the globe. "
― Arseny Tarkovsky , Life, Life: Selected Poems
3 " И птицам с нами было по дороге,И рыбы подымались по реке,И небо развернулось пред глазами...Когда судьба по следу шла за нами,Как сумасшедший с бритвою в руке. "
4 " I don’t believe in omens or fearForebodings. I flee from neither slanderNor from poison. Death does not exist.Everyone’s immortal. Everything is too.No point in fearing death at seventeen,Or seventy. There’s only here and now, and light;Neither death, nor darkness, exists.We’re all already on the seashore;I’m one of those who’ll be hauling in the netsWhen a shoal of immortality swims by.from “Life, Life "
5 " И что-то было в ней от детских лет,От непривычки мерить жизнь годамиИ от того, чему названья нет,Что по ночам приходит перед снами... "
6 " Basta-me minha imortalidade,/ o fluir de meu sangue de uma para outra era,/ mas em troca de um canto quente e seguro/ daria de bom grado minha vida,/ conquanto sua agulha voadora/ não me arrastasse, feito linha, mundo afora. "
