" تو مثل لاله‌ی پیش از طلوع دامنه‌ها
- که سر به صخره گذارد،
غریبی و پاکی
تو را، ز وحشت توفان، به سینه می‌فشرم
عجب سعادت غمناکی! "

― منوچهر آتشی , آواز خاک