" Hafızanın bahçesi çoraklaşmaya başlayınca,” demişti o son akşamların birinde Celal, “insan elde kalan son ağaçların ve güllerin üzerine şefkatle titrer. Kuruyup gitmesinler diye, sabahtan akşama kadar onları sulayıp okşuyorum: Hatırlıyorum, hatırlıyorum ki unutmayayım! "

― Orhan Pamuk , The Black Book