" ตอนอยู่ที่เยอรมนี...ไม่ว่าผมกำลังเดินอยู่แถวไหน จะต้องมีคนเยอรมันคนหนึ่งที่เด่นสะดุดตากลางฝูงชน เป็นจุดที่น่าพิศวงสำหรับผม สิ่งสำคัญไม่ได้อยู่ที่ว่าผมคิดอย่างไรกับเขา แต่สำคัญว่าผมคิดว่า "เขา" กำลังคิดอะไรเกี่ยวกับ "ตัวผม" ผมจะพยายามมองตัวเองผ่านนัยน์ตาของเขา และจินตนาการว่าเขาคิดอย่างไรเกี่ยวกับรูปลักษณ์ เสื้อผ้า การเคลื่อนไหว ประวัติความเป็นมาของผม ผมเพิ่งไปไหนมาและกำลังจะไปที่ไหนต่อ ผมเป็นใคร มันทำให้ผมรู้สึกแย่มาก แต่ผมก็ทำแบบนั้นจนกลายเป็นนิสัย ผมชินที่จะรู้สึกว่าตัวเองต้อยต่ำ จนทำให้เริ่มเข้าใจว่าพี่น้องของผมรู้สึกเช่นไร ส่วนใหญ่แล้วไม่ใช่พวกคนยุโรปหรอกที่ดูหมิ่นเรา สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเรามองดูคนยุโรปก็คือเราดูถูกตัวเอง "

― Orhan Pamuk , Snow