" Wstyd towarzyszył mi przez całe życie. Nie zdziwiłabym się, gdyby to nie był tylko mój wstyd. Gdyby to, co nosiłam, co próbowałam udźwignąć, było plątaniną mojego własnego wstydu, wstydu mojej matki i wstydu jej matki. Bieda i alkoholizm w rodzinie, braki w wykształceniu, przedślubne ciąże, dwuznaczne docinki, plotki, rozwody, znowu bieda, samotność. Ktoś, kto ma genetycznie wszczepiony wstyd, wie, że wstydzić można się wszystkiego, nawet tego, co jest zupełnie normalne, zwykłe, a nawet pozytywne i chciane przez innych. Wstyd nie jest racjonalny i obiektywny. Wstyd jest trucizną, fałszywką, która oddziela od świata. "

― , Alkoholiczka