" Volgens Snær Magnason, die iets later ook het boek Tijd en Water schreef, leven we in mythologische tijden. 'De machtigste krachten van de aarde hebben de geologische tijd verlaten en veranderen nu op menselijke schaal', schrijft hij. 'Veranderingen die voorheen honderdduizend jaar duurden, voltrekken zich nu in honderd jaar. Zo'n snelheid is mythologisch; het beïnvloedt al het leven op aarde, de wortel van alles wat wij denken, kiezen, produceren en geloven. Het beïnvloedt iedereen die we kennen, iedereen van wie we houden.'

We zijn als mensheid een vreemd en onbekend terrein binnengetreden: de duizelingwekkende uitgestrekte geologische tijd van het Antropoceen, de 'diepe tijd'. Wat lang als ogenschijnlijk neutrale en rustige achtergrond guneerde, de aarde, begint zich steeds meer op de voorgrond van ons bewustzijn te manifesteren. Felix en zijn generatie zijn dus niet alleen kinderen van deze eeuw, maar ook kinderen van de diepe tijd: ze groeien op in een tijdsgewricht waarin de menselijke tijd de geologische tijd doorkruist. Of simpeler gezegd: waarin wij opeens beseffen dat wij, de mensheid, niet los van de immense geschiedenis van de aarde staan, maar er de meest recente fase in zijn: we zijn onszelf in het gesteente van de aarde aan het inschrijven. Zullen wij er over 3000 jaar, als er meerdere lagen aan gesteenten bij zijn gekomen, nog steeds zijn? "

― , De eeuw van Felix