" Ilık bahar rüzgârı yüzlerine vururken uzun bir süre hiçbir şey konuşmadan sadece çaylarını içip Boğaz'ı seyretmeye daldılar. Biriyle böyle uzun uzun karşılıklı sessizce oturup bundan da bir rahatsızlık duymamak dostluğun bir göstergesi diye düşündü Profesör bir ara. Şevket onun aklından geçenleri okumuşcasına gülümsedi. "Sadece huzur içinde olmak ne kadar güç, değil mi Profesör? "

― Alper Canıgüz , Tatlı Rüyalar