" De literaire prijs als middel om gedrag te straffen of belonen. Wie zich als actief burger inzet voor de goegemeente maakte vroeger ook al meest kans op een prijs, dus wat dat betreft is er geen enkel verschil: jaren en jaren actief zijn in de poëziegemeenschap, tomeloze inzet ten gunste van mede-sekteleden, en elke jury en systeemcriticus zal je ten lange leste met moeite eruit geperste bundeltje met toegeknepen oogjes lezen: deze poëziedienaar dient beloond, dat hij niet echt kan schrijven, ach, hij doet toch zelfs daar gewoon zijn best? "

― Martijn Benders