" Hastalıkla sağlık, iyileştirmeyle güçlendirme arasındaki sınırın bulanık olduğu durumlarda bile, düzenleyici kurumlar bu ayrımları uygulamada rutin bir şekilde gerçekleştirebilirler. Örneğin, Ritalin'i ele alalım. 3. Bölümde belirtildiği gibi, Ritalin'in iyileştirdiği varsayılan Dikkat Eksikliği-Hiperaktivite Bozukluğu (ADHD) adlı "hastalık" aslında bir hastalık dğeğil, odaklanma ve dikkatle ilgili davranışların normal dağılımının uç noktalarında yer alan kişilere yapıştırdığımız etiketin adıdır. Birkaç kuşak önce, ADHD tıp sözlüklerinde bile yer almıyordu. İşte bu, aslında patolojinin sosyal oluşturuluşuna tipik bir örnektir. Dolayısıyla, Ritalin'in iyileştirme ya da güşlendirme amaçlı olarak bitelendirilebilecek kullanımları arasında net bir ayrım yoktur. Yelpazenin bir ucunda hemen herkesin kolaylıkla normal işlevleri yerine geitremeyecek denli hiperaktif olarak tanımlayabileceği çocuklar vardır ve bu çocuklara Ritalin verilmesine karşı çıkmak zordur. Yeplazenin diğer ucunda ise, odaklanmada ya da etkileşimde bulunmada zorluk çekmeyen çocuklar bulunmaktadır ve Ritalin almak, bu çocuklar için başka herhangi bir amfetaminin sağlayacağına benzer ve eğlenceli bulacakları etkiyi deneyimlemekten başka bir işe yaramayacaktır. Ancak söz konusu ilacı iyileştirme değil güçlendirme amacıyla alıyor olacaklardır; bu yüzden de çoğu kimse, bu çocukların ilacı kullanmalarını engellemenin doğru olacağını düşünecektir. Ritalin'i anlaşmazlık konusu bir ilaç haline getiren şey, bu iki ucun arasında yer alan ve Zihinsel Bozukluklar Tanı ve İstatiksel Bilgiler Kılavuzu'nda söz konusu rahatsızlıkla ilgili olarak belirtilen tanı ölçütlerinin tamamına değil, yalnızca bazılarına uydukları halde, aile hekimleri tarafından Ritalin verilmeye başlanan çocuklardır.
Diğer bir deyişle, eğer tanı aşamasında patoloji ile sağlıklı durum arasındaki ayrımın, tedavi esnasında ise iyileştirme ile güçlendirme arasındaki ayrımın belirsiz olduğu bir durum varsa, o da ADHD ve Ritalin'e ilgili olan durumdur. Düzenleyici unsurlar yine de bu ayrımı her durumda yapılıyor ve dayatıyorlar. DEA, Ritalin'i, II: kategoride yer alan dolayısıyla yalnızca doktor reçetesiyle ve iyileştirme amaçlı olarak alınabilecek bir ilaç olarak sınıflandırmıştır. Böylelikle Rİtalin'in herhangibir amfetamin gibi zevk amaçlı (yani güşkendirmeye dönük) olarak kullanılmasını kısıtlamıştır. İyileştirme ile güçlendirme arasındaki ayrımın belirsiz oluşu, aralarındaki ayrımı anlamsız hale getirmez. Güçlü kişisel duygularıma göre Birleşik Devletler'deki doktorlar bu ilacı gereğinden fazla öneriyorlar; birçok durumda, anne babalar ve öğretmenler çocukları daha geleneksel yöntemlerle kişiliklerini biçimlendirme yoluna gitmelidir. Bununla birlikte, bütün hatalı yönlerine rağmen var olan düzenleyici sistem, Ritalin'in tamamen yasaklanmasından ya da öksürük şurubu gibi eczanelerde reçetesiz satılmasından çok daha iyidir. "

― Francis Fukuyama