" Kokusunu çoktan unuttuğum bir zaman diliminde bile, ken­dini parmağın ağzına asılı anımsıyorsan, öykü başlamıştır.
öykü, annenin sümerce bir yenilgi yazıtı olmasıdır. baba, her zaman olduğu gibi karanlık bir kapı aralığı, dikenli bir kilit sesi. o içeri girdiğinde, sen artık hep dışardasın. "

― Ece Temelkuran