" Bu Yezidilerde bir, birçok giz vardı. Durmadan onlara, şeytana, tavus kuşuna, güneşe tapıyorlar, diye zulmediyor, onları öldürüyor, tükettik sanıyorlar, bir de bakıyorlardı ki yıllar sonra, dağlara kaçıp orada çoğalmış Yezidiler, dağlardan inmişler, Laliş koyağını doldurmuşlar. Beyler gene dini bir uğruna Yezidileri kırıyor, kalanlar gene dağlara sığınıyorlardı. Düşmanları, soylarını kuruttuk derken, çoğalmış sağlıklı Yezidiler Sincarlardan Laliş koyağına iniyor, Şeyh Adi bin Misafirin türbe tapınağına kavuşuyorlardı. Onların tükendiğini sanan Arap Emirleri, Türk Beyleri, Kürt Mirleri bu işe şaşıp kalıyorlar, şaşkınlıkları geçmeden hemen Yezidileri, çoluk çocuk, kadın erkek kırmaya başlıyorlardı. Fakiyé Teyran Yezidilerin tarihini iyi biliyordu. Yezidiler Kürttü. "

― Yaşar Kemal , Karıncanın Su İçtiği (Bir Ada Hikayesi, #2)