" Təkcə onu görürdü və bilirdi ki,
onu belə sirli-soraqlı eləyən özünün vurğun könlüdür. Bilirdi ki, bundan da qəşəng,bundan da ağıllı, bundan da saf üzlər var. Ancaq onu da bilirdi ki, başqa üz yox,məhz bu üz onun qəlbinə hakim kəsilib. Bu hakimliyi də ona özü vermişdi! "

― Erich Maria Remarque