" Korkarım sevgili Alpbach'ımızın bu muhteşem güzelliği, doğanın ve insan elinin, vatan sevgisi ve insanın çalışkanlığının bu mükemmel uyumu beni, giriş sözlerimi biraz duygusal ve romantik şekillendirmeye yönlendirdi, bu nedenle kendimi, bu duygusal ve romantik giriş sözlerini hemen ikinci bir girişle romantizme, özellikle de felsefedeki romantizme karşı tavır alarak düzeltmek zorunda hissediyorum. Bu ikinci girişe kendim hakkında itiraflarla başlamak istiyorum.
Hepsinden önce aşağıda söyleyeceklerimin imanla kabullenilmemesi benim için büyük değer taşıyor. Tam tersine bunların büyük kuşkuyla karşılanmasını diliyorum. Felsefeci arkadaşlarımın çoğu gibi ben de yeni patikalarda gezinen bir önder değilim; felsefede yeni bir yönelimin bildiricisi değilim. Tersine fazlasıyla eski moda bir filozofum, tamamen eskimiş ve aşılmış bir felsefeye inanıyorum. Bu, çoktan geçmiş bir çağın, usçuluk ve Aydınlanma çağının felsefesidir. Usçuluğun ve Aydınlanma'nın son takipçilerinden biri olarak, insanın bilgi aracılığıyla kendini özgürleştirmesine inanıyorum, tıpkı Aydınlanma'nın son büyük filozofu Kant ya da yoksulluğa karşı bilgiyle savaşan Pestalozzi gibi.

(Hayat Problem Çözmektir) "

― Karl Popper