" اگر انسان، انسان باشد و روابطش با جهان روابطي انساني، آنگاه مي‌توان عشق را فقط با عشق، اعتماد را با اعتماد و ... رد و بدل كرد. اگر بخواهيم از هنر لذت ببريم، بايد هنرمندانه پرورش يافته باشيم؛ اگر مي‌خواهيم بر ديگران تأثير بگذاريم، بايد به راستي قادر به برانگيختن و تشويق ديگران باشيم. هركدام از روابط ما با انسان و طبيعت بايد جلوه‌ي ويژه‌اي باشد كه با ابژه‌ي اراده و زندگي فردي واقعيمان منطبق باشد. اگر يك‌طرفه عشق مي‌ورزي، يعني عشقت به عنوان عشق ناتوان از برانگيختن عشق متقابل است، اگر با تجلي زنده‌ي خود به عنوان انساني عاشق، محبوب ديگري نمي‌شوي، آنگاه عشقت ناتوان است و اين عين بدبختي است. "
― Karl Marx , Economic & Philosophic Manuscripts of 1844
