" احساس کرد علت آن همه درد کشنده این است که درون حفره ی تاریک و تنگی فرو می رود.بیشتر از آن جهت درد می کشید که نمیتوانست داخل شود! ظاهرا همین مساله بیشتر عذابش می داد.
ناگهان دستی نامرئی به سینه و پهلویش کوبید و نفسش ا بند آورد. به حفره ی بی انتهایی سقوط می کرد و از دور درخشش نوری را می دید. خود را درحالتی شبیه وقتی در قطار نشسته ای و تصور میکنی پیش میروی ، اما ناگهان میفهمی در جهت عکس حرکت میکنی ، و آن گاه سمت و سوی ولقعی را درمی یابی ! "

― Leo Tolstoy , The Death of Ivan Ilych