QUOTE : Αν σε κάτι χρησιμεύει το μυθιστόρημα είναι για να μας αφηγηθεί πώς ήταν οι άλλοι που εμείς δεν μπορούσαμε να είμαστε. Δεν ήταν, όπως πίστευαν στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα, μια δύναμη διαπαιδαγώγησης, που εμπεριείχε διδαχή, ηθικολογία, συμβουλές, παραδείγματα προς μίμηση και προς αποφυγή. Δεν είχαν ιδέα. Πολύ λιγότερο πρώτη ύλη για πειραματισμούς στη γλώσσα. Παραμύθια. Η λογοτεχνία είναι επένδυση για το μέλλον, υλικό πρόβλεψης: προγραμματικό βιβλίο, κεφάλαιο-σχεδιάγραμμα της πραγματικότητας για να εφαρμοστεί στην αληθινή ζωή κυρίως στον χώρο των οραμάτων και των ονείρων, με δυο λόγια το καλύτερο μυθιστόρημα είναι αυτό που δεν το διαβάζουμε γιατί το γράφουν τα γεγονότα, είναι προ-εγγεγραμμένο μέσα στην πραγματικότητα. Ας μην κοροϊδευόμαστε, δεν υπάρχει τέτοια λογοτεχνία, υπάρχει η απόπειρα της μυθοπλασίας να σκηνοθετήσει την καθημερινότητα. Άλλωστε, γιατί να γράφουμε λογοτεχνία όταν μπορούμε να τη ζήσουμε; Κυρίως γιατί έτσι μπορούμε να προγευτούμε την πραγματικότητα, αν και όχι να την προλάβουμε. Και δευτερευόντως, γιατί στη μυθοπλασία τα πράγματα βγαίνουν καλύτερα, επειδή η πραγματικότητα έχει την κακή συνήθεια να τα κάνει θάλασσα.