" Kadınlar, Bayardo San Român'ın başına gelen felaket yüzünden gırtlaklarına kadar kapalı yas giysileri içinde, saçları çektikleri acıdan darmadağınık bir halde, bir yük gemisiyle gelmişlerdi. Karaya adım atmadan önce ayakkabılarını çıkarmışlar, öğle vaktinin yakıcı toz toprağı içinde sokakları çıplak ayakla geçerek tepeye tırmanmışlardı, saçlarını başlarını kökünden yoluyorlar, öyle canhıraş feryatlarla ağlıyorlardı ki, sanki sevinç çığlıkları atar gibiydiler. Ben onların geçtiğini Magdalena Oliver'in balkonundan görmüştüm, bu kadar büyük bir üzüntünün ancak daha büyük utançları örtbas etmek için gösterilebileceğini düşündüğümü hatırlıyorum. "

― Gabriel García Márquez , Chronicle of a Death Foretold