" <<Θυμασαι το ξορκι ποθου του Βικτορ;>> ρωτησα φωλιαζοντας ακομα περισσοτερο κοντα του.
Ο Ντιμιτρι με κοιταξε λες και τρελαθηκα. <<Φυσικα>>.
<<Δεν περιμενα πως θα μπορουσε να ειναι ακομη καλυτερο>> ειπα στον Ντιμιτρι αφοτου καναμε πραγματικα ερωτα. Ντρεπομουν λιγακι μου μιλουσα για αυτο. <<Το σκεφτομουν συνεχεια...αυτο που συνεβη μεταξυ μας>>.
<<Και εγω>>.
<<Αληθεια;>> ρωτησα εκπληκτη. <<Πιστευα...δεν ξερω. Νομιζα πως ησουν υπερβολικα πειθαρχημενος για κατι τετοιο. Νομιζα πως θα προτιμουσες να το ξεχασεις>>.
Ο Ντιμιτρι γελασε και με φιλησε στο λαιμο. <<Ροουζ, πως ειναι δυνατον να ξεχασω πως βρεθηκα γυμνος με μια κοπελα σαν κι εσενα; Εμεινα ξυπνιος πολλες νυχτες φερνοντας στο μυαλο μου καθε λεπτομερεια. Τονισα απειρες φορες στον εαυτο μου πως ηταν λαθος, αλλα ειναι αδυνατον να σε ξεχασει κανεις>>. Τα χειλη του κινηθηκαν προς την κλειδα μου και το χερι του χάιδεψε το γοφο μου. <<Εχεις χαραχτει στο μυαλο μου για παντα. Δεν υπαρχει τιποτε στον κοσμο που μπορει να το αλλαξει αυτο>>. "

― Richelle Mead