QUOTE : Τα καστανα μαλλια του ηταν πιασμενα χαμηλα κοτσιδα και μια αμυδρη σκια στο κατω μερος του προσωπου του εδειχνε πως επρεπε να ξυριστει. Παρ'ολα αυτα, αυτο τον εκανε να δειχνει ακομη πιο σεξι, πιο αληθινος, περισσοτερο Νταμπιρ. Πιο ζωντανος. Τα ματια του ηταν που το συνοψιζαν αυτο περισσοτερο απο καθε τι αλλο. Παντα με ταραζε το νεκρικα λευκο δερμα του -που ειχε πλεον χαθει-, ομως τα κοκκινα ματια του ηταν το χειροτερο. Τωρα ηταν υπεροχα. Οπως ακριβως ηταν παλια. Ζεστα και καστανα, με μακριες βλεφαριδες. Θα μπορουσα να τα κοιταζω για παντα.